Waarom Evelijne Swinkels het gedicht Sterren en wijzen schreef:

“Van oktober 2018 tot en met januari 2019 bood de protestantse Bethelkerk in Den Haag kerkasiel aan het Armeense gezin Tamrazyan. Het gezin woonde destijds al negen jaar in Nederland en  werd met uitzetting bedreigd. Om dat te voorkomen werd er in de kerk een continue doorlopende dienst gehouden. Mensen uit verschillende kerken en tradities, uit alle hoeken van het land en zelfs uit het buitenland kwamen naar de Bethelkerk om als voorganger of bezoeker mee te doen. Dag en nacht.

Ook ik heb als predikant een aantal diensten geleid. Het verhaal van de familie raakte me enorm en dat resulteerde in het gedicht Sterren en wijzen. Daarbij werd ik ook geïnspireerd door de bijzondere afbeelding Madonna del Mare Nostrum die in de Bethelkerk hing. Mijn gedicht verwijst naar het kerstverhaal: naar dat vluchtelingenkind in die voerbak, naar de herders en wijzen op zoek naar nieuw leven. Naar Jozef die zijn kind in veiligheid wil brengen, omdat het met de dood wordt bedreigd. Na het bezoek van de herders en de boodschap van de wijzen vlucht hij naar Egypte, en daarna naar Nazareth. En daar is plek voor hem en zijn gezin.

Het is een actueel verhaal over alles opgeven, verlangen, zoeken naar een plek en een nieuwe toekomst. Het zijn dit soort verhalen waardoor ik als predikant steeds weer word geraakt. Het verhaal van dat kind lang geleden, en nu van dat gezin in die kerk, en van al die andere gezinnen en kinderen die slachtoffer zijn van ons handelen in de wereld. Daarom: mensen gevraagd!”