Hoopvol perspectief – 10 december 2023

Ik dwing mezelf om elke dag naar het 8 uur journaal te kijken. Soms rechtstreeks, soms
achteraf. Vooraf is me nog nooit gelukt ... Nieuws is datgene dat afwijkt van het
normale, het gewone. Dat er veel meer slecht dan goed nieuws wordt gebracht is dus in
feite verheugend. Het betekent dat het goede nog steeds het normale is in onze wereld!

Het neemt niet weg dat het volgen van nieuws een deprimerend effect kan hebben.
Menigeen is afgehaakt van de neiging om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen
in de wereld. Uit zelfbescherming. Anderen noemen dat je kop in het zand steken. Maar
ja, wat kan ik nou eigenlijk doen aan het vele leed in de wereld?

Met deze vraag begint het. Iets doen kan alleen op je eigen vierkante meter. In je buurt.
In je woonomgeving. In je familie. Soms moet je van je pad af om mogelijkheden te
vinden. En soms liggen ze op je pad.

Een voorbeeldje van een paar jaar terug. We waren actief bij een leesproject met
kinderen op de basisschool op het AZC in Emmen. Je hoort tal van dramatische verhalen
van de kinderen en hun ouders over de weg die ze hebben afgelegd. Dankbaarheid voor
de opvang in Nederland, maar ook grote angst om alsnog te worden uitgezet. Het liep
tegen de Kerst, en we wilden iets doen. In samenspraak met de Stichting
Regenboogboom, die zich inzet voor het troosten van ernstig zieke kinderen, werd
besloten om aan alle 150 kinderen een prachtige droomdeken uit te reiken. Het werd een
geweldig project, dat heel wat voorbereiding vergde, maar die moeite meer dan waard
was. De dank en de verwondering uit de ogen van kinderen zijn ons altijd bijgebleven.
Een impressie kun je hier zien.

Veel recenter is een evenement dat het Apostolisch Genootschap eind november in
samenwerking met Inlia organiseerde in Groningen. Enkele tientallen kinderen uit de
gezinnen van asielzoekers werden een dag verwend, samen met hun ouders, op een
sport- en speeldag. Spelen en praten, en natuurlijk ook eten, de dag was ermee gevuld.
Een kleine impressie zie je hier. Twee dagen na de verkiezingsuitslag, die
voor asielzoekers een bedreigende boodschap in zich draagt. Ook hier verhalen van
mensen die bedreigd en gevlucht zijn. En gelukkig, mede door zo’n dag van warmte en
omarming geven ze aan dat ze zich hier volkomen veilig voelen.
Er zijn nog steeds redenen om trots op ons landje te zijn.

Druppeltjes op de plaat van wereldellende. Het journaal is ’s avonds niet anders gekleurd
dan op andere dagen. En toch. Je kunt je geloof weleens kwijt zijn, maar de hoop toch
zeker niet? En dan helpt het om iets te doen, wat het ook is. Laten we maar blijven
druppelen. Op onze eigen vierkante meter.