Wie wil jij nabij zijn?
Wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman - 13 februari 2022
Mensen kunnen elkaar nabij zijn,
om het leven samen te vieren
of om elkaar te zien met mededogen
Ruimte geven
Onlangs vertelde iemand me dat ze als tiener in het ziekenhuis lag. Een vierjarig jongetje van de kamer ernaast kwam bij haar met een boek en zei: Jij gaat mij voorlezen! Zo ziek als ze was, begon ze met voorlezen, iedere dag weer, tot ze naar huis mocht. Bij haar volgende opname had het jongetje samen met zijn moeder een brief voor haar achtergelaten: Jij blijft voor altijd bij mij en ik voor altijd bij jou. Bewogen verzekerde ze mij dat dit ook werkelijk voor haar zo is.
Hebben we niet allemaal ervaringen opgedaan dat nabij zijn goed doet of heeft gedaan? Een in de samenleving groeiende instelling om ‘vooral voor jezelf te gaan’ lijkt op gespannen voet hiermee te staan. Hoewel het soms nodig kan zijn gezonde afstand te bewaren, begint echte nabijheid bij het werkelijk zien van de (mede)mens, op basis van gelijkwaardigheid. Om werkelijk nabij te zijn moeten we ruimte geven.
Geliefd is de mens
Het maakt uit wat je in je leven op één zet. Zet je betrouwbaarheid op één, dan is er voor onbetrouwbaar zijn geen plek. Zet je dankbaarheid op één, dan komt vanzelfsprekendheid daar niet. Zet je medemenselijkheid op één, dan komen #metoo en de ander buitensluiten daar geen van beide. Zet je liefde op één, dan behoedt dit je voor elkaar veroordelen en net zo belangrijk, jezelf veroordelen. Elkaar nabij zijn begint met jezelf liefhebben, jezelf accepteren en dat is een heel proces. Geliefd is de mens, u en ik zijn geliefd. Het is een krachtige visie op mens-zijn, maar het vraagt wel voortdurende oefening om dit waar te maken.
Bestaansvreugde
Iets wat jou toevalt, kan een dankbaar gevoel oproepen. Dankbaar blijven is echter nog een kunst, want we raken snel ergens aan gewend. U kent vast ook mensen die dankbaarheid tot een levenshouding hebben weten te verheffen. Verlies of andere ingrijpende zaken noopten hen ertoe om anders te gaan kijken. Zij hebben leren zien dat schoonheid te vinden is in het openstaan voor het wonder het leven te hebben gekregen en er nog te zijn. En om in alle eenvoud van waarde te zijn. Je zou dat ‘bestaansvreugde’ kunnen noemen. Er is dan niet veel voor nodig om je ‘rijk’ te weten. Als je je een rijk mens weet, wordt het makkelijker om te relativeren, zaken in perspectief te zien en je toe te leggen op wat werkelijk van waarde is.
Geven en ontvangen
In dankbaarheid leven kun je een ander niet opleggen. Je kunt het jezelf niet eens opleggen, maar wel eigen maken door naar goede voorbeelden te kijken en regelmatig de verbinding te zoeken en te voelen met alles en met allen. Niet in de eerste plaats gericht op wat je ontvangt, maar op wat je te geven hebt: je diepste zelf. Dan gééf je niet alleen, maar leer je ook te ontvangen; een levenshouding die naar dankbaarheid leidt.
Bert Wiegman
Bestuursvoorzitter Apostolisch Genootschap