Wat niet is kan nog dromen1
Wekelijkse inspiratie – 9 juli 2023
Als mijn twee maanden oude kleindochter Kato mij onbevangen en onderzoekend aankijkt, raakt en ontroert me dat. Ik heb haar nu al zo lief en voel me ook direct verantwoordelijk. Want wat je liefhebt, wil je beschermen, zeker niet beschadigen. De filosoof Karl Popper schreef ooit dat kinderen, jonge mensen, zij met nog een heel leven voor zich, onze aanmoediging nodig hebben. Volgens hem is pessimisme niet alleen onterecht, maar ook moreel verwerpelijk. Hij heeft het over de morele plicht tot het geloof in een betere wereld. Geloof ik daar nog in?
Een poging wagen
Bij mij komt dat geloof nog weleens onder vuur te liggen door alle gebeurtenissen in de kleine en de grote wereld. Zijn we überhaupt in staat om de wereld menselijker en liefdevoller te maken? Is het misschien naïef of onrealistisch om daarin te geloven? Cynisme ligt al snel op de loer. Is mijn cynisme realistisch? Of zou het uiteindelijk een hardnekkige vorm van luiheid kunnen zijn? Het ontslaat me er in ieder geval van om iets te doen en een poging te wagen. Als ik mijn geloof kwijt ben, zijn het vaak anderen die me weer opnieuw in de droom helpen. Iemand die in een tekst, een lied of in een ontmoeting zegt: ‘En toch moeten we het erop wagen. Zullen we samengaan? Laten we kijken wie we nog meer in beweging kunnen krijgen. Er gebeuren ook hoopgevende dingen, hoor. Kijk maar eens goed. Laten we daar onze inspiratie uit putten’. Doe maar, waag het maar! Zonder de garantie dat het ook echt gaat lukken. Misschien gaat het daar wel om. Om het beginnen, om het proberen, om de poging. Gewoon omdat het de moeite waard is.
Het kleine goede
Een poging wagen iets goeds te doen voor de wereld, is een gok. Of het lukt? Dat weet je niet. Maar wellicht moeten we onszelf niet eindeloos vermoeien met het resultaat. Regelmatig zoek ik bewust een plek op waar ik geïnspireerd word om in die richting te leven. Waar mensen elkaar aanmoedigen om schouder aan schouder te blijven dromen van een mooiere, rechtvaardige wereld en proberen te begrijpen hoe ze daar zelf aan kunnen bijdragen. Als ik leef met die droom voor ogen dan verandert de wereld misschien niet, maar ik wel. Ik kan kiezen om me te laten leiden door cynisme of me te laten inspireren door die eeuwenoude droom, een visioen van een liefdevolle en rechtvaardige wereld. Dat visioen is dan mijn innerlijk kompas en is makkelijk te koppelen aan het kleine goede dat ik dagelijks kan doen. En dat is veel. Ik kan spijt betuigen als ik fout zit. Ik kan het opnemen voor iemand die wordt uitgescholden. Ik kan protesteren als er een rode kaart wordt getrokken voor mensen met de zogenaamde verkeerde kleur, godsdienst of geaardheid…
De droom leven
Zo wil ik mijn leven zin en betekenis geven en mijn aandeel hebben aan die grote droom. Laten wij nu tegen de klippen op en soms tegen beter weten in blijven dromen van een mooiere wereld; er zelf handelend vorm aan geven. Het zijn onze handen die moeten reiken en strelen. Onze stemmen die moeten protesteren, troosten en zingen. Het is aan ons om dat vuur van die droom brandend te houden. Jij bent het, u bent het, wij zijn het die deze droom kunnen leven. Ik kan en wil niet anders. En ik houd ervan!
Dat is ons geloof
Edwin de Wit
Voorganger gemeenschap Apeldoorn
1. Ontleend aan een gedicht van Merel Morre
