Waarom verstillen?
Wekelijkse inspiratie – 12 november 2023
Geliefd mens,
Ons leven is gevuld met relaties, werk, zorg voor onszelf en zorg voor elkaar. De omstandigheden waarin we leven veranderen voortdurend. In de samenleving woedt momenteel een stevig maatschappelijk debat over kansengelijkheid, het verdelen van onze welvaart en wordt er verlangd naar meer onderling vertrouwen. De meningen over de beste aanpak van maatschappelijke vraagstukken buitelen over elkaar heen. De gemeenschappelijkheid is hierin soms ver te zoeken. Het levert velen een gevoel van onbehagen op. Iedere tijd kent zo een eigen gevoel van onbehagen, een gevoel dat deel uitmaakt van ons mens-zijn.¹
Verstild landschap
Op dit moment is het herfst in Nederland en de natuur trekt zich terug. De bladeren waaien van de bomen en het kale en pure wordt zichtbaar. Uiteindelijk blijft een verstild landschap over en wordt het winter, het seizoen van de vernieuwing. Wat geen doel dient, sterft af. Wat kunnen we leren van de natuur, waar we immers deel van zijn? ²
Blik naar binnen
Als ik mijzelf eens terugtrek, aanmaan tot rust en mijn blik naar binnen richt, wat voel ik dan? Hoe ga ik om met onbehagen en onbalans? Hoe waardeer ik wat er in mij is? Wat maakt mij blij? Wat laat ik los? Waar verbind ik mij aan en wat omarm ik?
Ken ik mij?
Kort na de geboorte van zijn dochter schreef Huub Oosterhuis een ontroerend gedicht waar de onderstaande tekst deel van is:
Ken je mij? Wie ken je dan?
Weet je mij beter dan ik?
Ken je mij? Wie ben ik dan?
(…)
Ben jij de enige voor wiens ogen
Niets is verborgen van mijn naaktheid ³
Een vraag die soms ook goed is om aan jezelf te stellen: ken ik mij en wie ken ik dan?
Eigenwaarde
Stilstaan bij mijzelf verdiept en verrijkt mijn zelfbeeld en draagt bij aan mijn gevoel van eigenwaarde. Het geeft zicht op mijn talenten, mijn vermogen om liefdevol in het leven te staan en om geraakt te worden. Lukt het om met een eerlijke introspectie ook stil te staan bij mijn onvolmaaktheid – mijn naaktheid – zonder hierbij gevoel van eigenwaarde te verliezen?
Moed tot verandering
Durf ik in mijn overvolle leven, waarin alles op het oog even belangrijk lijkt, te kiezen en ruimte te maken voor verandering? Dat vraagt om graafwerk in jezelf. Om zuivere antwoorden en het opruimen van belemmerende gedachten. Of om situaties te veranderen die voor nu houvast en comfort bieden, maar niet bijdragen aan wie je ten diepste bent of wilt zijn.
Verrassende inzichten
Soms brengt het leven zelf je ongevraagd in nieuwe omstandigheden die reflectie noodzakelijk maken. De antwoorden en keuzes zijn persoonlijk, maar je hoeft ze niet altijd alleen te onderzoeken. Anderen geven mij vaak verrassende inzichten en perspectieven. Het gaat om ruimte maken in jezelf om krachtig en liefdevol in het leven te kunnen blijven staan.
Een met het leven
De oefening van verstilling maakt mij zachtmoedig naar mijzelf en werkt door in de relatie met de ander. Ik begrijp de ander beter en ontmoet de ander eerder. De ander die mij maakt tot wie ik ben. Verstilling leidt mij via de weg binnendoor naar mijn eigen hart en ziel. Het voert naar een dieperliggend verlangen om mij een te blijven voelen met het leven en met de onvoorstelbare schoonheid die het leven in zich draagt: de liefde als werkzame en inspirerende kracht. Een liefde die bevrijdt en inspireert om moedig en met vertrouwen in het leven te staan. Het is de basis voor de verbinding met mijzelf, met de ander en met de wereld. Daar geloof ik in, daar blijf ik aan werken. Dat kan ik niet alleen, dat doe ik graag met elkaar!
Nienke van der Steeg
Deze wekelijkse inspiratie is het resultaat van een proces van co-creatie met Corrie Verheijen, Jasmijn Koets en Johan de Bos.
¹ Onbehagen, Paul Verhaeghe, mei 2023
² Leven & werken in het ritme van de seizoenen, Jaap Voigt, oktober 2008
³ Uit het gedicht “Ken je mij? Wie ken je dan?” Huub Oosterhuis haalde hiervoor inspiratie uit de woorden van Psalm 139. Het kan worden gezien als een liefdeslied en door de gelijkenissen met Psalm 139 is het aannemelijk dat het gaat over de rust die er is als men gekend wordt door God. Het gedicht is later omgezet in een lied en wordt in de Overdenking van november vertolkt door Annelieke van der Meulen en Madeleine van Oosten-Eikeboom, begeleid op piano door Renée Hoogenboom.