Waarderen

Wekelijkse inspiratie door Nanda Ziere  - 8 mei 2022

Uit het Denkboek dat door het Nationaal Comité 4 en 5 mei voor 7e- en 8e-groepers is gemaakt, heb ik de (trage) vraag gehaald: Hoe kun je de dingen die je niet mee kunt nemen toch bij je dragen? 1). In het Apostolisch Genootschap gedenken wij iedere tweede zondag van de maand mensen die hebben bijgedragen aan vrede, onder andere met dit gedicht:

Wij eren al de godsgetrouwen,
de werkers die zijn voorgegaan,
en buigen ons vol dank en eerbied
voor ’t vele wat er werd gedaan.
Zij deden hoop, geloof en liefde
steeds lichten door de eeuwen heen.
Nu zullen wij dat licht doen branden
en leven voor Gods werk alleen.

Wij eren ... Daar begint dit gedicht mee en dan gaat het over wie en vervolgens hoe wij dat in het nu doen: leven voor Gods werk alleen. Dat zijn woorden die ik nog eens goed op mij wil laten inwerken. Het willen eren van de liefde en de tijd om het te leren.

Kun je trouw zien?
Als ik trouw ben, dan doe ik wat ik heb beloofd. Trouw is een belangrijke waarde en een deugd. Waarheden daarover kun je op een tegeltje zetten, maar hoe dóe ik dat in mijn leven? Welke voorbeelden draag ik daarin met me mee en hoe draag ik trouw zijn uit? Kun je trouw zien? Ja, ik denk het wel. Ik ken ze, trouwe mensen. Op wie ik altijd kan rekenen. En nee, soms zie je het ook niet. De moeite die het kost om mijn principes hoog en droog te houden, om dat te doen wat nodig is tegen onrecht of dat wat gebeurt in het geniep. En dan hoopvol blijven, geloven dat het uitmaakt wat ik laat en me te richten op mijn wezenlijke zijn.

De waarde van een symbool
Ons embleem geeft weer wat wij als genootschap belangrijk vinden: het licht van de liefde doorgeven van generatie op generatie. Het is daarmee een symbool, een betekenisdrager. Bij symbolische handelingen gaat het om het speciaal maken van iets gewoons: een kaarsje aansteken, een hartje of x via een appje, het geven van een roos of het twee minuten stil zijn. Het roept een beleving op die voorbijgaat aan het oorspronkelijke woord, er zit een wereld achter. Het gaat over een andere taal.
Voor veel apostolische mensen geldt dat ook voor het woord apostel; er is een wereld van gevoel en betekenis, van ervaring, van historie, van dierbare herinneringen aan verbonden. Over het geven van je woord van trouw ten overstaan van de apostel die beloofde er ook te allen tijde voor jou te zijn. Dat gaat veel verder dan een woord. Het gaat over mensen die het op zich namen om met hart en ziel ons te inspireren dat licht te zien en te zijn en dat waar te laten worden in ons eigen leven.

Geloven en werken
Hoe kun je de dingen die je niet meeneemt toch bij je dragen? Ook als Marten van der Wal en ik de naam van apostel niet meer dragen? We willen graag vanuit een diepgevoelde wederzijdsheid broeder en zuster zijn. Om ons ideaal met elan te leven. Dat wij, als dat mag en als dat past, er voor de ander mogen zijn, hoe oud of jong ook. Wij voelen ons geroepen om deze verantwoordelijkheid op ons te nemen en in te vullen. Zou dat een antwoord kunnen zijn dat eenieder in eigen tempo inleeft? Met Pasen hebben we beloofd om trouw te zijn aan een gedurig gevoelde opdracht.
We voelen de verantwoordelijkheid om te kiezen voor deze waarden en willen in liefde werken aan een menswaardige wereld. Apostolisch-zijn is geloven en werken. Het geeft zin aan ons bestaan en draagt bij aan ons levensgeluk. Het licht van de liefde willen we koesteren en van generatie op generatie overdragen.

Nanda Ziere

Voorganger Apostolisch Genootschap