Volharden in het volzachten
Wekelijkse inspiratie – 2 april 2023
Reikhalzend en verwachtingsvol werd er uitgekeken naar Jezus’ komst in Jeruzalem. Van hem werd de verlossing van de Romeinse overheerser verwacht. Toen bleek dat die verwachtingen niet uit zouden komen, sloeg de stemming heel snel om. Van verlosser naar zondebok. Graag neem ik de tijd om na te denken wat het verhaal van Palmpasen mij opnieuw te zeggen heeft. En ook al staat het er niet overal letterlijk, onderstaande brief is ermee doordrenkt.
Geliefd mens,
Wie…ik? Ja, u, jij.
Je bent een geliefd mens. Ik? Hoe bedoel je?
Het staat sinds Pasen vorig jaar boven de brieven die we schrijven. Geliefd geeft taal aan het basisprincipe van ons geloof dat ieder mens zich geliefd mag weten door het leven en waar ik het je kan laten merken én zeggen, zal ik het doen: jij bent geliefd, ook door mij. Het is een universeel uitgangspunt dat alle mensen omvat: een apostolische kernwaarde van waaruit ik leef.
Saamhorigheid, verdraagzaamheid, toewijding
Ik beloof je, ik wil er voor op mijn tenen gaan staan. Door in ogen van mensen te kijken, door te willen begrijpen en aandachtig te zijn, zie én ben ik Gods vriendelijk aangezicht. Zo groeit er dankzij mij, dankzij ons, in een onrustige wereld saamhorigheid, verdraagzaamheid en toewijding.
Passie blijven voelen
Ik ben geliefd ... Meestal lukt het me wel daarin te geloven en van daaruit te voelen, te denken en bij te dragen. Maar soms voel ik me van God en alle mensen verlaten. Ik wil me erboven verheffen, maar op zo’n moment gaat dat gewoon niet. Want er zijn ook andere stemmen, ook in onze samenleving en soms in mij verankerd, die vertellen dat ik iets anders ben. Het kan heel verwarrend zijn. Daniël Lohues zingt het zo treffend dat je soms diep het bos in moet om hout te vinden. Om door te gaan, om te blijven geloven, om passie te blijven voelen. Maar soms denk en vind ik dat
een ander het hout, liefst kant en klaar, voor mijn deur moet leggen inclusief aanmaakblokjes én lucifers ...
Bron van wijsheid
De verhalen van en over Jezus geven, ook nu nog en voor alle leeftijden, de mogelijkheid om na te denken over herkenbare vraagstukken en geven de zoektocht naar het hout - het opnieuw geloven - weer. Bijvoorbeeld:
- Doe iets onverwachts, daarmee doorbreek je het geweld en verandert je perspectief.
- Denk goed na voordat je een oordeel hebt. Doe echt je best om je in een ander te verplaatsen.
- Probeer dat wat je dacht dat verloren was, in een ander licht te zetten en misschien zelfs te omarmen.
- Probeer te vergeven.
Het is een bron van wijsheid die ik met me meeneem en gaande mijn leven ontdek ik antwoorden. Zou dat het koninkrijk in mij zijn of facetten ervan bevatten? Willem Wilmink schreef over een belangrijk houvast in die kwetsbare zoektocht:
En de rebbe zegt:
‘Wie bevatten kan wat dit boek beschrijft,
die vindt ver van huis iets van huis terug,
waar hij ook verblijft.
Lieve kinderen,
diepe duisternis krijg je te doorstaan.
Daarom geef ik jullie een klein lichtje mee,
dat nooit uit zal gaan.’ 1
Volharden in het volzachten
Een klein lichtje dat nooit uit zal gaan. Dat licht wil ik graag blijvend laten branden. Ik ben geliefd en van daaruit wil ik leven. Ik wil volharden in het volzachten. En vanuit dat gevoel maakte ik een lijst met waar ik dankbaar voor ben. Ik kon niet ophouden en ben er nog lang niet klaar. Ik weet: er zijn in het verleden door mensen offers gebracht, in allerlei culturen en ook in ons genootschap. In tijd, in keuzes, in geld. Zover hoeft het niet meer te gaan.
Passende vormen
Eigenlijk vind ik het heel moeilijk om werkelijk bij mijn dankbaarheid passende vormen te vinden. Daarvoor gaat het te diep en is het te groot. Daarom deel ik in maatschappelijke zin met organisaties die zich daarvoor inzetten én draag ik heel graag en van harte bij aan ons huidige en toekomstige werk.
Nanda Ziere
Eerstverantwoordelijk voorganger Apostolisch Genootschap
1 Willem Wilmink. ‘Mijn herinnering aan een Jiddisch liedje’. Uit: Verzamelde liedjes en gedichten. Prometheus, 2010.