Pinksterfeest: de tedere kracht van de ontmoeting  

Wekelijkse inspiratie door Nanda Ziere  - 5 juni 2022

Geliefd mens,

Pinksteren kun je ervaren als een feest van dankbaarheid voor wat jou gegeven is.

Vlakbij ons huis staat een verpleeghuis. Twee jaar geleden liep ik langs de rood-witte linten die om de tuin gespannen waren: coronatijd. Om iets te doen, liet ik een spandoek maken met de zin: ‘Zullen we even zwaaien?’ erop. Daarmee stond ik op het parkeerterrein. Zo kon ik verbinding maken. Een nieuwe taal was gevonden door het duimpje dat werd opgestoken, een hand die op het hart werd gelegd of de roep vanaf het balkon door een verzorgende: ‘Wat tof dat je dit doet!’

Ruimte en plaatsen
Kan ik nog diepe dankbaarheid ervaren voor het leven en voor alles wat me daarin ten dienste staat? Dat ik kan denken, dat ik een vraag kan overwegen, rechtvaardigheid voel, teder kan zijn en zo heel veel meer…Om bij mijn ziel te komen en naar de taal van mijn ziel te luisteren, heb ik ruimte nodig en plaatsen waar zij wordt aangeraakt. Waar ik door een lied, door de stilte of in oogcontact mijn eigen zijn kan voelen en me opgenomen weet in het wonder van het leven. Plekken waarnaar je kunt meenemen wat je op je hart hebt, waar je troost en bemoediging ervaart en je je vragen overdenkt die het leven je voorschotelt, heb ik hard nodig. Waar worden je - al heel jong - vragen gesteld als: ‘Waarom hebben we het toch altijd over liefde? Wat zou je willen leren over het leven? Wie heeft meer ruimte nodig dan jij? Hoe kun jij uiting geven aan solidariteit?’ Daar heb ik u, jou, daar hebben we elkaar voor nodig. Hoeveel van die plekken ken je?

Begrepen voelen
Naast de verrassende ervaring elkaar te kunnen verstaan, gaat het verhaal van Pinksteren in Handelingen 2 misschien ook over het horen van ‘jouw eigen taal’: dat je je begrepen voelt in dit leven. Elkaar verstaan gaat immers lang niet altijd over de woorden die worden gezegd. Heel vaak gaat het over wat er tussen de woorden gebeurt of om het luisteren naar wat er in het zwijgen wordt bedoeld.

Sprankelend, vuur en passie
Met Pinksteren vieren we dat er een gemeenschap is voor jong en oud: we geven het bewust onze aandacht. Want ik zou het zomaar gewoon kunnen gaan vinden of denken dat het ook wel zonder mij kan. Wat kan het een goed gevoel geven als je merkt dat het mede dankzij jou sprankelt en het plezier er vanaf spat. Soms is het misschien een beetje gezapig of afwachtend. Kom op! Het is nodig in de wereld: bezielde mensen van 0 tot 103 jaar die leven vanuit hun hart. En dat geldt dus ook voor de gemeenschappen waarin we verkeren: pit, vuur, passie voor wat worden kan! Een heilig vuur…

Van elkaar leren
We vormen samen een bewogen beweging. We kunnen niet leven zonder andere mensen. We horen bij elkaar. Toch is het soms best moeilijk om samen te leven doordat we allemaal verschillend zijn; al maken die verschillen het juist ook weer leuk en spannend. En omdat we zo verschillend zijn, kunnen we veel van elkaar leren. Laten we daarom gewoon tegen elkaar zeggen: wat goed dat jij en ik er zijn!

Verwondering, verbinding en verantwoordelijkheid
Als ik me realiseer waar ik dankbaar voor ben, kom ik in beweging. Om geïnspireerd te worden heb ik iets of iemand anders nodig. Als ik me geraakt voel, kunnen van daaruit verwondering, verbinding en verantwoordelijkheid ontstaan. Een wonderbaarlijke ervaring, net als toen in Jeruzalem en zo vaak daarna op vele plekken in de wereld en in levens van mensen. Het vraagt mijn ontvankelijkheid en concentratie om dat verlangen ook bij de ander te herkennen.

Nanda Ziere

Voorganger Apostolisch Genootschap