Nabij zijn in loslaten

Wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman – 14 november 2021

De platanen aan weerszijden van onze straat lijken aan te voelen dat november de maand is om los te laten. De wind helpt een handje mee bij de noodzaak voor de boom om in de winter geen vocht te verliezen via z’n bladeren. In groten getale dwarrelen ze naar beneden. Vanwege het geleidelijk veranderend klimaat gebeurt dit - naar ik begrijp - steeds iets later in het jaar.

Persoonlijke uitdaging
Op de dag dat deze weekbrief geschreven wordt, is de klimaattop in Glasgow net begonnen en zijn er al volop speculaties over de uitkomst. Er is een gevoelde urgentie. Waar het bij de regerings-leiders om gaat, is afspraken te maken over de benodigde actie om de opwarming van de aarde te beperken. De belangen zijn groot en soms is de spanning bij de onderhandelingen voelbaar.
Een van de belangrijkste acties die wijzelf kunnen doen, is het loslaten van voor ons tot nu toe zeer vertrouwde gewoontes en verworvenheden. Naast alles wat besloten zal worden op regeringsniveau, blijft er namelijk altijd een heel persoonlijke uitdaging om na te gaan wat we zelf kunnen doen en laten in ons eigen leven.

Waar lukte het me?
Loslaten, het thema van deze maand in het boek Leven in Liefde, is iets wat op elk moment van het leven aan ons gevraagd wordt, bijvoorbeeld kinderen de hand van hun ouders, ouders de hand van hun kinderen. Leven is nabij zijn in vasthouden, loslaten, vasthouden, loslaten. Als een crescendo, decrescendo. Loslaten is soms lastig. Goed om dit eens te overdenken. Wat betekent loslaten voor mij? Op welke terreinen vraagt het leven aan mij los te laten? Waar lukte het me?

Blad of ballon
Loslaten klinkt zwaar. Echter, wanneer je loslaat, heb je je handen vrij en realiseer je je dat er ruimte ontstaat voor iets anders, iets nieuws. Loslaten is het in vrijheid stellen van wat we daarvoor wilden vasthouden. Dan is het als het loslaten van een blad of een ballon, waarmee het begrip een zekere lichtheid krijgt. Het is typisch menselijk om te zoeken naar het antwoord op de vraag hoe los te laten. Met elkaar in gesprek gaan over die vraag roept begrip en nabijheid op. Het gesprek helpt, vooral als je mensen treft met vergelijkbare ervaringen. Zodat jij met jouw ervaringen ook een ander misschien kunt helpen.

Grond onder mijn voeten
Hoe vind ik de kracht om die zoektocht aan te gaan? Pas als het me lukt om te accepteren: oké, dit is dus mijn leven, komt er ruimte. Dan voel ik grond onder mijn voeten en lucht boven mijn hoofd en zie ik dat er naast wanhoop ook schoonheid is, dat er tranen zijn én troost, verzet én verzoening. Dankzij mensen met wie ik me verbonden voel, kan ik God ervaren als een kracht die mij overstijgt, voedt en draagt. En die ook in mij is, als een lichtheid in mij ademend.¹

Punt in de tijd
Als het gaat om perspectieven waarmee we de toekomst ingaan, staan we op een belangrijk punt in de tijd. Veel is ons gegeven aan kennis en inzicht. Daarop bouwend kunnen we nieuwe stappen zetten. Voor de aarde, de samenleving, ons persoonlijk leven, en voor ons genootschap. Een werk van mensen die hun leven wijden aan toekomstgericht en liefdevol leven met het oog op een waardige wereld voor alles wat leeft. Het is een opdracht en uitdaging tegelijk, waarbij we iedereen hard nodig hebben. Door het licht van de liefde brandend te houden zijn mensen die daarin veel voor ons betekenen of betekend hebben, ons een leven lang nabij.

Je leeft in mijn leven
je lacht in mijn lach,
ziet met mij het mooiste
wat ik in je zag.

Je klopt in mijn hartslag,
vertrouwt in mijn hoop,
je danst in mijn tred
op het pad dat ik loop.

Je zingt in mijn vreugde
het hemelse lied,
je huilt in mijn tranen
mijn stilste verdriet.

Zoveel kan vervagen.
De kracht van m’n pijn
zegt, dat je zult leven
daar waar ik zal zijn.²

Bert Wiegman

Bestuursvoorzitter Apostolisch Genootschap