Loslaten: soms een keuze

Wekelijkse inspiratie – 10 september 2023

Vanmorgen om zes uur liep ik door de tuin. Het was al warm, de natuur kwam langzaam tot leven, de vogels begonnen te fluiten en een bij vloog zoemend langs. Met een gevoel van verwondering deel te zijn van een groter geheel bleef ik staan en keek ik om me heen. Nu is het zomer, maar er komt een moment dat de herfst zich aandient. Ieder seizoen heeft zijn eigen dynamiek en schoonheid. De zomer geeft me een gevoel van vrijheid: vakantie, tijd om aan mezelf toe te komen, na te denken over de periode die voorligt. Daarna zal ik de zomer moeten laten gaan en het volgende seizoen omarmen.

Loslaten, soms een keuze
Veel moet je loslaten, grote en kleine zaken. We hebben daar allemaal mee te maken. Soms is het een keuze, soms gebeurt het vanzelf. Soms worden er keuzes voor je gemaakt waar jij geen invloed op hebt maar waarvan je wel de pijn van het verlies voelt. Hierdoor kun je je houvast kwijtraken. Groot, als je een geliefde moet laten gaan of je je baan verliest. Als kinderen ouder worden en uit huis gaan. Als een vriendschap is uitgedoofd omdat ieder zijns weegs is gegaan. Als je met een echtscheiding of gezondheidsproblemen te maken krijgt. Klein, als je bijvoorbeeld dierbare spullen weg moet doen omdat ze niet meer passen of je ze niet meer nodig hebt.

Steeds nieuwe vragen
Levensvragen doen zich op alle leeftijden voor, ook bij jongeren, zeker in deze ongewisse tijd. Heb ik de juiste opleiding gedaan, vind ik een passende baan, welke geaardheid voel ik in mij? Durf ik daarover te spreken en kan ik het idee loslaten dat ik niet in een bepaald hokje pas? Voldoe ik aan de verwachtingen van de ander of aan het beeld dat ikzelf van mijn toekomst heb? Ouderen hebben te maken met andere levensvragen en andere situaties waarin ze keuzes moet maken. Het loslaten van een leven waarin veel nog kon. Het accepteren van een leven met geheel andere mogelijkheden. Met andere vragen en dus met andere antwoorden en die leren omarmen. Oude gewoontes loslaten en op zoek gaan naar nieuwe vormen of een andere invulling van je leven. Belangrijk hierbij is, of je kunt denken in nieuwe mogelijkheden.

Hoe te leven?
Voor iedereen is de zoektocht anders. Hoe je je leven weer zinvol invult nadat een dierbare je is ontvallen, is een individueel proces. Er is geen spoorboekje of een handleiding voor. Ieder ervaart dat op zijn manier en geeft daar zijn eigen invulling aan. Toch kan het helpen er met anderen over te spreken en te kijken hoe een ander omgaat met rouw en verlies. Dat is zeker niet gemakkelijk. Soms dient de vraag zich aan: hoe dan? Vind ik het antwoord op een nieuwe situatie in mezelf of zoek ik een voorbeeld, steun of raad bij een ander. En onderzoek ik welke antwoorden bij mij passen, om vervolgens een keuze te kunnen maken wanneer ik zover ben. De waarde en kracht van een gemeenschap met al haar verschillende mensen kunnen hierbij tot steun zijn.

Ervaringen als bouwstenen
Zelf ervaar ik dat ik stil wil staan wanneer ik iets moet loslaten, dat ik de tijd moet nemen om mezelf vragen te durven stellen: ‘Kan ik open en eerlijk naar mijn nieuwe leven kijken?’ ‘Wat is er veranderd en wat betekent dat?’ ‘Wat heb ik nodig voor mijn zoektocht?’ ’Kan ik ervaringen zien als bouwstenen in mijn leven?’ Bij al deze vragen heb ik het vertrouwen dat ik antwoorden vind! Mijn apostolisch-zijn helpt daarbij. Voor mij is het een troostende gedachte dat ik het niet alleen hoef te doen; ik heb mensen om mij heen die naar me willen luisteren en die mij m’n eigen keuzes laten maken. En als ik struikel vangen ze me op. Ik kies bewust voor een levenshouding in het vertrouwen dat – welke keuze ik ook maak – het voor mij op dat moment de juiste is.

Niet alle antwoorden hebben
Zo wil ik bewust leven en vanuit dat punt me erover verwonderen hoeveel het leven te bieden heeft, stil te staan in een ontluikende tuin, te genieten van de rust, de geur van een bloeiende jasmijn en het idee los te laten dat ik nog lang niet alle antwoorden heb, maar wel gelukkig kan zijn. De verwondering dat ik deel ben van een groter geheel maakt dat ik mij dankbaar voel.

Nida Zegers

Voorganger gemeenschap Veenendaal-Wageningen

Francien Weber

Lid gemeenschap Groningen

Over deze wekelijkse inspiratie hebben Francien en ik samen gesprekken gevoerd.