Kiezen voor eenvoud, richting en variatie

Wekelijkse inspiratie door Nanda Ziere en Marten van der Wal  - 24 april 2022

Geliefd mens,

Wie mag ik voor je zijn? Aan het begin van een eredienst klopt degene die voorgaat op de deur. Het is een uiting van bescheidenheid en van de wens werkelijk met elkaar in contact te komen. Misschien dat jij wilt opendoen, ontvankelijk kunt en wilt zijn. Eigenlijk is die klop een bede, een vraag: ‘Hier ben ik, mag ik bij jou zijn?’ 

Mag ik ... 
met je lachen  
en met je huilen  
als het spannend is, gewoon dichtbij  
met je vieren en met je dansen  
soms een zakdoek voor je zijn 

als het mag  
echt naar je kijken  
en je zien zoals je bent 
samen danken 
samen denken 
samen zoeken naar wat wel 

 

Mag ik … 
van je leren  
twijfels delen  
vergeven als de tijd er klaar voor is  
soms verwonderen of het omgekeerde eerlijk zeggen dat wat is 

als het mag ook
samen voeden 
samen delen 
samen werken 
samen liefde  
ons geloof 

 

Mag ik zo  
een vriend zijn 
of bij jou zijn als dat past  
mag het zo met jou en mij 
en wil jij dit dan ook met mij? 

 

Wie wil je zijn?
Deze woorden gaan over een attitude, over hoe wij mens willen zijn in deze wereld: eenvoudig, integer, ongekunsteld, sprankelend. Meebuigen met en aanvaarden van het soms ook complexe leven en tegelijkertijd kiezen voor liefhebben. Vanwege ons geloof dat we in alles ten diepste met God te doen hebben.

Het grote verhaal
Zondag 17 april klonk tijdens de bijzondere paasontmoeting een lied met de woorden: ‘Samen de toekomst binnentrekken, waarin we vast en zeker gaan ontdekken wat van waarde blijkt te zijn voor oud en jong, voor jou, voor mij.’ Want … ‘er gaat een groot verhaal van hart tot hart in iedere taal.’ Wat is eigenlijk dat ‘grote verhaal’ dat ‘van hart tot hart’ gaat? En ‘in iedere taal’, waar zou dat over gaan? Is ‘groot’ misschien een woord dat ons op het verkeerde been kan zetten?

Verlangen naar samenleven
Kiezen voor eenvoud, richting en variatie staat er als titel boven deze eerste weekbrief die we samen aan u mogen schrijven. Alain Clarke schreef recent over zijn verlangen naar samenleven onder meer:

‘Ik zou willen spelen met u alsof we twaalf zijn
Samen verdwalen in onze eigen verhalen
Elkaar leren kennen achter de vooroordelen
En onze complexiteit naar een liefdevolle simpelheid vertalen.

Ik zou het idee wat een goed leven is willen bespreken.
Brood breken, vers bereid eten delen
terwijl we onze verschillen en onze overeenkomsten met elkaar laten spelen.
Met respect zoals we dat vroeger deden.

Ik zou weer willen horen bij één grote groep die bestaat uit verschillende groepen.
Dat is toch wat we altijd hebben geroepen.
Nederland wat Nederland maakt.
Dat je erbij hoort ongeacht …

Er zijn geen tutorials, geen handleidingen en het is niet iemand voor de klas.
Maar het is ons innerlijk kompas waarop we moeten leren vertrouwen …
Het is liefde, liefde is onze gids.’

Innerlijk kompas
Een houvast- en richtinggevende vraag om aan jezelf te stellen is: wat zou de liefde doen? Zouden de antwoorden dan niet van binnenuit komen, zuiver zijn én ruimte scheppen voor een variëteit aan mogelijkheden? Het vraagt durf en aandacht om dit innerlijk kompas te ontdekken en erop te leren vertrouwen.

Ruimte voor verscheidenheid
Onze planeet vraagt het ook: mag het met meer eenvoud? Ons embleem, met het licht van de liefde dat wordt doorgegeven, geeft de door ons gewenste en gekozen richting aan. Voor de eigen vierkante meter, voor de wereld en voor ons werk. Met daarin ook nieuwe vormen die we samen gaan ontdekken. Met ruimte voor verscheidenheid. Dat je erbij hoort, ondanks en dankzij verschillen. Volwaardig. Dat is onze blik op de wereld. Zullen we er samen onze schouders onder zetten?

 

 


Nanda Ziere en Marten van der Wal

Wil je op deze brief willen reageren? Mail naar: nziere@apgen.nl en mvanderwal@apgen.nl