Invullen van je voornemen

Wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman – 11 april 2021

Zelfs in coronatijd zijn Nederlanders tevreden met hun leven. Sterker nog, sommigen geven het eigen welzijn een hoger cijfer dan vóór de komst van het virus, meldt het CBS. Ook het vertrouwen in de samenleving en instituties zoals politie, rechters en Tweede Kamer is flink toegenomen. Dat blijkt al sinds 2014 toe te nemen. Dat mensen veel vertrouwen in de overheid houden is opvallend, omdat je in de media vaak de mensen hoort die dat juist niet hebben. Al laat een dergelijk onderzoek van het CBS nu waarschijnlijk andere resultaten zien na de gebeurtenissen rondom de formatie begin april.
Toch wordt vaak al op jonge leeftijd bepaald of iemand wel of geen vertrouwen heeft in de overheid. ‘Kinderen die van huis uit meekrijgen dat deze niet te vertrouwen is, veranderen hierover ook op latere leeftijd vaak niet meer van mening’, aldus de onderzoekers. Wat verder opvalt, is dat de tevredenheid over de sociale contacten slechts beperkt is afgenomen. Iemand die sinds maart vorig jaar amper fysiek bezoek heeft ontvangen, is alsnog tevreden met bel- of appcontact. Wel leert de geschiedenis ons dat crises de welvaart/het welzijn vaak niet meteen raken. Daarom doen we er goed aan om onverminderd hiervoor aandacht te blijven houden.¹

Met aandacht leven
Aandacht: de ander opmerken, present laten zijn. Oog hebben voor de ander en innerlijk bewogen worden, doet ook iets met jezelf: het kan helend zijn een naaste voor de ander te zijn. Ik werd getroffen door de Van Oosbree-lezing van Hans Alma. Zij schetst een wereld waarin we met aandacht leven, waarin we ons leven kunnen ‘vinden’ door het ‘te verliezen in liefde’. Als je je naaste ontdekt in je vijand, opent dat mogelijkheden voor een veelvormige samenleving.

Zelf verantwoordelijkheid nemen
‘Je zult erbij zijn, je zult het meemaken, je zult medeschepper zijn’². Daar zit een eigen verantwoordelijkheid in. Tijdens het ritueel van de rondgang spraken we sinds 1936 over ‘je zielsaanbieding’³. Voortkomend uit de ziel, als een waardevol voornemen van binnenuit, kreeg de rondgang als voornaamste doel je te verzoenen met de ander en met het leven.
Ook vandaag vullen we het ritueel met de betekenis die wij er nu aan geven. We behouden de vertrouwde vorm van ouwel en wijn, maar gebruiken daarbij nieuwe woorden: ‘Uw/jouw voornemen om een liefdevol mens te zijn wordt hiermee bevestigd’. En uiteraard gaat het altijd om de invulling, om wat je met dat voornemen doet.

Antwoorden vinden op levensvragen
Ons samengaan in apostolische gemeenschappen is gericht op samen leren van en door het leven. Het leven dat ons voor vragen plaatst. Wij kunnen voorwaarden scheppen die ons helpen antwoorden te vinden. Bijvoorbeeld door het creëren van inspirerende ontmoetingen. Door het ene moment leraar en het andere moment leerling te zijn. Door aansluiting te vinden bij betekenisvolle bronnen van kennis en wijsheid, die zowel binnen als buiten onze traditie zijn opgetekend, maar verbonden zijn met onze visie. Door ruimte te maken voor creativiteit in de gemeenschap. En door ons steeds te toetsen aan belangrijke, universele waarden en daar zelf invulling aan geven. Hoofdzaak is en blijft je eigen antwoorden te vinden op levensvragen waarvoor je je gesteld ziet. Vragen die tijdovereenkomstige antwoorden verlangen.

Iets achterlaten
Samen gaan we op weg naar een samenleving met meer begrip en respect voor anderen. Waar een klimaat heerst van vriendschap, waar liefde en vreugde voelbaar zijn. Het werd en wordt ons passievol voorgeleefd door vele mensen.

Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.⁴

Bert Wiegman

Bestuursvoorzitter Apostolisch Genootschap

^{1 Tanja Traag, hoofdsocioloog CBS, Radio 1 journaal
2 Simon Vinkenoog: Het grote verhaal}
^{3 Berry Brand: Nieuw licht op oude wegen, , blz. 266
4 Herman de Coninck, uit de bundel: Schoolslag, 1994}