In je hart

Wekelijkse inspiratie – 5 maart 2023

Geliefd mens,

Sinds de verschrikkelijke aardbeving in Syrië en Turkije denk ik bijna dagelijks aan oom Ziya. Een man die een onuitwisbare indruk op mij heeft gemaakt toen journalist Sinan Can hem opzocht voor de indrukwekkende docuserie ‘Sinan op zoek naar het Paradijs’. Sinan Can wilde hem al heel lang ontmoeten, omdat hij een groots voorbeeld is van een man die zijn vrouw in gelijkwaardigheid eerde. Niet vanzelfsprekend, ook in onze cultuur nog niet. De 83-jarige oom Ziya leeft al 28 jaar teruggetrokken op een verlaten eiland in Oost-Turkije en probeert daar de mooiste plek voor zijn vrouw Emine te creëren. Ooit hadden ze samen afgesproken om na hun pensioen en tot hun dood bomen te planten langs de Eufraat, om te helpen de aarde te redden voor volgende generaties. Toen Emine bij een auto-ongeluk om het leven kwam, verhuisde de ontroostbare Ziya eerder dan gedacht naar het kale en verlaten eiland. In de afgelopen jaren heeft hij 4.500 bomen geplant, waaronder een linde, de lievelingsboom van zijn Emine. Een pleisterplaats om de herinnering aan zijn vrouw levend te houden.

Verlangen naar heelheid
Ik merk dat ik op verschillende manieren kan kijken naar de toewijding van deze bijzondere man. Ik wil ervoor kiezen om er met aandacht en compassie naar te kijken. En wat zie en voel ik dan? Ik zie een diep verlangen van een medemens, een broeder van u en mij, om zich verbonden te voelen. Herkent u dit verlangen ook in uzelf? Soms door iemand die je lief is of was in gedachten even heel dichtbij te halen. Of ‘even naar de zee’ om het besef levend te houden dat je onderdeel uitmaakt van iets wat het ik overstijgt. Of de verbinding met je geloof en ideaal weer opnieuw of als nieuw te willen voelen. En regelmatig overkomt het me dat ik de verbinding met mezelf kwijt ben en verlang naar heelheid, diep in mij. Wat is toch hetgeen dat ons hiertoe steeds uitnodigt? Welke naam geeft u, geef jij het?

Met aandacht leven
In ieder geval is het aan mij om wel of geen gehoor te geven aan die uitnodiging. Daar kan ik voor kiezen in het besef dat niet alles maakbaar is. En toch: ik wil zo graag dat mijn leven aanvoelt als helend, dat het tot bloei komt of op z’n minst in de goede richting gaat. In de richting van het Goede. Wat is dan het Goede dat ik levend wil houden? Ach, in de vorm ziet het er denk ik voor iedereen anders uit en dit maakt het leven (vaak) ook wel aantrekkelijk. Voor mij is het mijn drijfveer om met aandacht te willen leven. Een aandacht die recht doet aan de verbinding met mezelf, de ander en het andere en zich uit in de grote en in de kleine dingen.

Geloof, hoop, nieuwe kracht
Wat is het voor u? Een eenvoudige vraag, maar misschien niet altijd gemakkelijk te beantwoorden. In het zoeken naar een antwoord kan het helpen om de stilte op te zoeken. Je even af te zonderen, je door niets of niemand af te laten leiden, even Dichtbij Jou. En “als ik haar zoek, zal zij mij geven: geloof en hoop en nieuwe kracht”¹.

Het paradijs is je ziel
Mijn gedachten gaan weer terug naar oom Ziya die díe concentratie op een bijzondere manier opzocht en zijn antwoord op dat wat hem uitnodigde, inleefde. Op een verlaten eiland, omringd door inmiddels een zee van bomen heeft hij zijn vorm gevonden om het Goede levend te houden.
Bij het afscheid nemen van zijn nieuwe vriend stelde Sinan hem tot slot nog de vraag waar hij dacht dat het paradijs was. Waarop hij antwoordde: “Het paradijs zit in je hart. In je. Het paradijs is je ziel en als je je ziel verliest dan is alles afgelopen”.

Het is mijn stille bede om die plek zuiver en heel te houden en in mij een gezicht te geven².

Marten van der Wal

Eerstverantwoordelijk voorganger Apostolisch Genootschap

^{1 Zangkoorlied nr. 38 Apostolisch Genootschap: Stille trouw}

^{2 Zangkoorlied nr. 31 Apostolisch Genootschap: Erfenis}