Geven en ontvangen

Wekelijkse inspiratie door Bert Wiegman – 5 december 2021

Wat een bijzondere dag is het vandaag! Voor heel veel kinderen in Nederland is het pakjesavond. Een blije traditie van geven en ontvangen. Van mooie gedichten en grappige surprises. Dat iemand jou verrast en je zo goed kent dat hij weet waar jij blij van wordt, is toch fantastisch.

Geen sprookje
Al sinds de middeleeuwen wordt in de Lage Landen dit feest gevierd. Bisschop Nicolaas werd in verhalen geëerd om zijn gulle gaven. Altijd hebben mensen elkaar verhalen verteld in de vorm van mythen, legenden en sprookjes. Daarin probeerde men te verbeelden hoe de wereld zou kunnen zijn. Elkaar liefde en aandacht geven doet de verhoudingen tussen mensen goed. En dat dat geen sprookje of mooi verhaal is, maar werkelijkheid kan worden, daarvoor is geloof nodig en het besef dat jijzelf daaraan zal moeten bijdragen door liefde en aandacht te geven. Staan we nog wel eens stil bij alles wat we krijgen en wat we hebben te geven?

(…) De bomen geven zuurstof,
dat maakt dat ik niet stik,
de aarde geeft ons voedsel,
da’s mooi, en wat geef ik? (…)

Ik kan een feestje geven,
een pluim of compliment,
ik kan ook vriendschap geven,
wel tweehonderd procent!

Soms geef ik een cadeautje,
met linten of een strik,
een zoen, een hele dikke,
da’s mooi, dus dat geef ik!¹

Het geven en ontvangen van een geschenk kan een bijzonder gevoel teweegbrengen van het onverwachte, maar ook van dankbaarheid. Helemaal als je niet het idee hebt dat je er recht op hebt. Is het niet gelukkig makend: iets geven aan de ander? Het is nog een kunst een geschenk dat de ander je graag wil geven open te ontvangen. Als ik besef dat de gever mij blij wil maken, dan is dat alleen al toch een groots geschenk?

Nooit ervaar ik een groter geschenk
dan wanneer je wilt ontvangen,
als je mijn vreugde herkent
waarmee ik aan je geef.
En je weet dat ik niet geef
om iets van je terug te krijgen
maar omwille van de liefde
die ik voor je voel.

Dankbaar iets ontvangen
is wellicht de grootste gift.
Geven en ontvangen,
ik kan ze niet scheiden.
Als jij aan mij geeft,
geef ik aan jou mijn ontvangen.
Als jij van mij wilt ontvangen, dan
ervaar ik dat als een groots geschenk.²

Denkend aan wat er in deze tijd, in de wereld, te doen is, kunnen we gerust stellen dat zo’n levenshouding nodig is. Het gaat dan over hoe wij naar het leven kijken. Alles wat we vandaag doen en laten, geven en ontvangen, bepaalt het hoopvolle licht van morgen. Wat verwachten we van het leven en van onszelf? Op meer plekken zoeken mensen elkaar op die niet alleen een belofte aan zichzelf doen, maar ook een belofte aan de samenleving. Mensen die zich afvragen: Wat geef ik? Wat wacht op onze invulling om een liefdevol mens te zijn?

Nieuwe gedachte
In veel landen wordt deze maand verwachtingsvol naar Kerstmis uitgekeken. Advent betekent de komst of nadering van de geboorte van Jezus. Het is een tijd van inkeer en ingetogen vreugde. We vieren de geboorte van een nieuwe gedachte, een nieuwe gezindheid. Een gezindheid van vrede boven recht. Thuis, in de gemeenschap, of waar we ook zijn, kunnen we deze tijd, met al zijn beperkingen en onverwachte mogelijkheden, invulling geven door een sfeer te scheppen waarin we toeleven naar het onverwachte, het nieuwe waar we zelf ook deel van uitmaken. Door te leven vanuit het beginsel: ik ben een geschenk aan de wereld.³

Bert Wiegman

Bestuursvoorzitter Apostolisch Genootschap