En? ... wat doe ik?

Wekelijkse inspiratie door Marten van der Wal – 6 november

Geliefd mens,

Zaterdag 8 oktober was ik aanwezig bij het Symposium Apostolische Muziek in Nederland, georganiseerd door de Van Oosbreestichting. De sprekers, musici en koren van de Nieuw-Apostolische Kerk en het Apostolisch Genootschap namen de aanwezigen mee door de geschiedenis van de apostolische muziek. Wat mij intrigeerde, was de inhoudelijke transformatie die ons geloof tussen 1863 en 2022 heeft doorgemaakt en het houvast dat steeds werd gevonden. De klanken, de woorden, de sfeer en de omgeving brachten me die dag in het gebied van de vragen. Waar komt in mensen toch steeds het verlangen vandaan om het leven en de zin ervan te willen begrijpen? Waarom zoeken we elkaar bij dit zoeken steeds op? Mijn gedachten gingen op dat moment extra uit naar de ontmoeting met jongeren de volgende dag en - nu ik dit schrijf - naar u en jou. Geeft ons geloof anno nu nog houvast?

Hoop, vertrouwen en perspectief
Het verlangen naar zin en betekenis zit als het ware in de mens ingebakken. Dit is universeel en zo oud als de eerste bewust denkende mens. Vast en zeker zullen vragen die in 1863 speelden, verschillen van die van vandaag. Tegelijkertijd lijken veel vragen ook tijdloos. Vragen die gaan over bestaan, zin en betekenis. Misschien vloeien ze wel voort uit de diepte van de ziel: ons verlangen naar vrede, vrijheid, het vinden van een weg, perspectief, geluk. Maar hoe doe je dat? Wanneer zoek ik antwoorden met mijn hoofd en wanneer met mijn hart? Het leven stelt ons te pas en te onpas voor schier onmogelijke uitdagingen. Geloof kan dan zorgen voor houvast, misschien eerst door het tere vlammetje van de hoop en wellicht later voor beginnend vertrouwen of, nog verderop, voor perspectief.

Liefdevol en humaan handelen
Mijn geloof geeft mij hierbij houvast. Het besef deel te zijn van een allesomvattend geheel is voor mij de basis. Dat scheppingsmacht ook als kostbaarheid in mij volwaardig aanwezig is, geeft mij vleugels. Stel je eens voor, we kunnen iets toevoegen aan schepping wat nergens te koop, te produceren of te verbouwen is, namelijk: liefdevol en humaan handelen. In de wisselwerking tussen jou en mij kán dat scheppen ontstaan. Mijn ideaal om liefde te willen vermeerderen, is vanuit dat besef en geloof geboren.

Het goddelijke in ons
En op de momenten dat ik mijn houvast kwijt ben of weer zoek, denk ik vaak aan dit lied: Waar kan mijn ziel haar rust hervinden? Waarin het refrein vervolgens zegt: Hier, in dit zo liefd’rijk huis waar mij geen oordeel wacht, hier vind ik een veilig thuis, ervaar ik weer Gods kracht.1 Lang heb ik gedacht dat dit liefd’rijk huis de gemeenschap is en voor mij is dit vaak ook zo. Maar op enig moment ben ik gaan beseffen dat dit liefd’rijk huis ook gaat over het goddelijke dat zich in mij, in ons bevindt. Als ik haar wil horen…

Nieuwe kans
Ik geloof in de kracht van het verhaal en de verbeelding. Sinds mensenheugenis zoeken mensen elkaar op om in de interactie, in het bevragen, in de verhalen en in het elkaar voordoen nieuwe beelden te vormen. Beelden die perspectief kunnen bieden om zin en betekenis te ervaren. Ook vandaag, wanneer u deze brief leest of hoort, is weer een nieuwe kans om je geloof te voeden en er houvast in te vinden. De vraag is of ik me ertoe geroepen voel. Ik geloof in jou en mij!

Marten van der Wal

Voorganger Apostolisch Genootschap

^{1 Een liefderijk huis, lied Apostolisch Genootschap}