Een warmtefort willen zijn

Wekelijkse inspiratie door Marten van der Wal  - 12 juni 2022

De 87ste Boekenweek was een ode aan de eerste liefde. Marieke Lucas Rijneveld schreef het Boekenweekessay over zijn basisschool. Hij bezocht de nu leegstaande school om er afscheid te nemen en herinneringen op te halen. De geur van puntenslijpsel, magnesium in het gymlokaal, de schoolplaten van M.A. Koekkoek, ze riepen een beeld op van een gelukzalige tijd en grote (eerste) liefde voor zijn juffen en meesters en hun belangrijke rol in zijn leven.

Geloof in het mogelijke
Zie je ze voor je? De mens die je zei dat het wel goed zou komen, omdat je je hart volgde. De mens die speciaal voor jou je lievelingsnummer opzette, zomaar. Degene die in jouw ogen een traan zag en vroeg of hij iets voor je kon betekenen. Degene die zei: ‘Dat kan jij wel’. Die éne mens die je vertelde dat je niet altijd de sterkste hoefde te zijn. Die éne mens die speciaal voor jou belde om je een mooie dag te wensen. Dat pepermuntje precies op het juiste moment. Dat liefdevolle koosnaampje speciaal voor jou. Marieke Lucas noemt deze beminnenswaardige momenten, plekken of mensen van kleine goedheid1 een ‘warmtefort’. Daar waar je écht werd gezien, je geliefd voelde en waar je geloof in het mogelijke werd gevoed. Wie of wat was dit voor jou?

Een bezield verband
Wanneer het me lukt aandachtig te kijken en te luisteren naar de diepere laag achter de verhalen, kom ik bij een bijzonder gebied in mij. Daar waar het zachter is, teder, waar dankbaarheid wordt geboren, ontroering ontstaat, bij het ‘iets’ dat mij in beweging zet om zelf een warmtefort te willen zijn. Zou dit het gebied van mijn ziel zijn? Mijn religieus gevoel? Hebben we niet gemeen dat we vanuit dit besef een bezield verband van mensen vormen die elkaar steeds in dit gebied willen brengen? Waarbij we tijdens een gesprek of wandeling zoeken naar gelegenheden om vanuit dit gevoel ons gedrag te vertalen in kleine goedheid. Plekken en momenten waar we elkaar in eenvoud willen inspireren om zin en inhoud te geven aan ons leven. Of juist bemoedigen, wanneer door verdriet, boosheid of wrok een warmtefort zo ver weg is. We brengen een ode aan de mensen die een warmtefort waren én willen zijn. Vaak mensen die niet in geschiedenisboeken genoemd worden, maar wel de geschiedenis ingaan. De mensen die kleine goedheid deden en geloofden in de optelsom daarvan. Ze hebben me leren kijken en geloven dat ook ik een warmtefort kan zijn. En die herinnering geeft vleugels.

Marten van der Wal

Voorganger Apostolisch Genootschap