Jon Lindeboom (55) uit de gemeenschap Hilversum leerde veel van een Amerikaanse professor: George Kohlrieser. Door zijn boodschap over persoonlijk leiderschap zette Jon een grote stap.

“Een paar jaar geleden volgde ik een managementtraining bij professor George Kohlrieser, hoogleraar Leiderschap en Organisatiegedrag aan de IMD Businessschool in Zwitserland. Ik was daar samen met studenten uit meer dan zestig landen. Zijn colleges waren niet ingewikkeld, maar gingen over wie je bent, hoe je in het leven staat. Zijn boodschap was dat je als manager persoonlijk leiderschap mag tonen. En dat je daarmee verschil kunt maken in het leven van anderen.
Het was iets wat ik herkende vanuit mijn apostolische achtergrond: dat je probeert een positieve bijdrage te leveren aan het leven van anderen. Wat me extra raakte, was dat vrijwel al mijn medestudenten begeesterd waren door het verhaal van de professor. Al die managers, van overal ter wereld, niet-apostolisch, bleken net als ik te hopen dat ze met iets universeels bezig waren en dat ze anderen daarmee konden inspireren. Het zette me aan het denken over hoe ik verder wilde in mijn werk.

Veel durven, veel geven
Een paar maanden geleden ontmoette ik de professor opnieuw bij een lezing. Ik herinnerde
me de vraag die hij destijds stelde: ‘Leef je nog je dromen, schrijf je nog je eigen verhaal?’ Ik was op dat moment niet erg gelukkig in mijn werk, ook al had ik een prachtige functie met dito auto en pensioen. Ook mijn collega’s waren fijne mensen. Maar wat er van mij verlangd werd – dat ik mijzelf steeds naar voren schoof – sloot niet aan bij wat ik werkelijk wilde: anderen groot maken.
Van de professor leerde ik dat playing to dominate (veel durven, maar niet veel geven) een
sterk resultaat oplevert, maar geen goed gevoel. Met playing to loose (veel geven, maar niet veel durven), speel je op veilig, maar kom je niet veel verder. Playing to win (veel durven en veel geven) brengt je het verst en geeft je het meeste. Na die tweede ontmoeting besloot ik mijn ontslag aan te bieden en mijn toekomst weer in eigen hand te nemen. Ook al voelde het als afscheid nemen van een vriend. En ook onzeker: misschien vind ik niet snel weer zo’n goed betaalde baan als deze. Maar ik wil meer tot mijzelf komen. En meer diepgang in mijn leven creëren.

Captain of my soul
Natuurlijk heb ik het eerst uitgebreid met mijn vrouw en kinderen besproken: misschien zullen we het financieel met iets minder moeten doen in de toekomst. Ik ben opgegroeid in een eenvoudig, apostolisch gezin en heb geleerd om blij te zijn met weinig. Daar ben ik dankbaar voor, want ik leerde dat geluk niet van geld afhankelijk is.
In mijn afscheidsbrief aan mijn collega’s gebruikte ik, om mijn stap te verduidelijken, twee zinnen uit een gedicht van William Ernest Henley, dat Nelson Mandela bij zich droeg toen hij gevangen zat op Robbeneiland. I am the master of my fate, I am the captain of my soul.”

Meer weten over George Kohlrieser?
Kijk op zijn website: georgekohlrieser.com