‘Ik sta open voor kleine signalen’
Esther Eberhart (51) laat zich steeds weer inspireren tot nieuwe initiatieven en plantte
het zaadje voor wat zou uitgroeien tot Onze buurttuin1 rond het gemeenschapsgebouw in Hilversum-Noord.
“In 1993 kwam ik vanuit Zwitserland naar Nederland, niet wetende welke rugzak ik met me meesjouwde. Ik was 23, maar mijn emotionele ontwikkeling was stil komen te staan rond mijn negende. Jarenlang was ik alleen maar bezig geweest met overleven. Ik groeide op als wees in een kindertehuis en moest van jongs af aan dealen met medici, onderzoeken en behandelingen voor gynaecologische kanker. Wat ik precies mankeerde werd mij niet verteld, pas veel later, na het doornemen van mijn dossier, ontdekte ik dat ik als klein meisje een tumor had gehad op mijn eierstokken. Het was een groot taboe geweest: ook de gevoelens die ik had mocht ik niet uiten. Mijn verwerkingsproces werd een lange lijdensweg.2
Van betekenis zijn
Soms zijn er van die kleine signalen in het leven. Ik heb geleerd die op te pikken. Hier in Nederland kwam het Apostolisch Genootschap op mijn pad nadat ik van de wijkambtenaar hoorde dat er budget was om de wijk waarin ik woon beter te maken. Ik vroeg me af of er iets te organiseren was waarmee de apostolische gemeenschap, die een gebouw met tuin heeft in de wijk, van betekenis kon zijn voor de buurt. Ik wilde de mensen met elkaar verbinden. Ik zocht contact met de voorganger van de gemeenschap, die pakte het verder op en zo ontstond het idee van een buurttuin rondom het gebouw.
Lichtje dat aanging
Tijdens een Burendag van NL Doet, waarbij we de tuin inrichtten, leerde ik andere apostolischen kennen. Het voelde alsof er een lichtje in mij aanging. Elke week volg ik nu de diensten online en wat ik zo mooi vind, is dat de voorganger allerlei vragen stelt. Ik laat de woorden op me inwerken en overdenk de dagen erna wat ze voor mij betekenen.
Aantekeningen
Op mijn schrijfblok maak ik tijdens de dienst voortdurend aantekeningen over wat me raakt, wat ik herken of waar ik kanttekeningen bij heb. Het luisteren brengt me bewustwording. Wat me zo aanspreekt, is dat er mensen zijn die dat wat groter is dan wij dichterbij kunnen brengen. Het helpt mij verder in mijn zoektocht naar mijn recht op bestaan.
Telefooncirkel
Ik word geïnspireerd om te participeren in de samenleving. Als vrijwilliger werk ik bij de telefoondienst van het Rode Kruis en in coronatijd heb ik in onze wijk een telefooncirkel opgezet. Even die dagelijkse check en dat moment van contact: het blijkt belangrijk voor veel mensen. Ik heb geen verwachtingen, maar weet dat je in het leven dingen aangereikt krijgt. Als ik voel dat het klopt, weet ik welke kant ik op moet.”
Tekst: Marion Nieuwenhuizen
Fotografie: Privébezit
Esther overleed op 17 september 2024 aan een agressieve vorm van leverkanker.
1 www.instagram.com/onzebuurttuin/ en Facebook Onzebuurttuin
2 Esther vertelt haar verhaal o.m. op de website www.olijf.nl/ervaringsverhalen/esti