‘Opbouwen gaat me beter af dan afbouwen’

Als je wilt werken aan een menswaardige wereld, moet je er midden in staan. Vanuit deze overtuiging laat Cobi Noordhoff (72) uit Almelo ‘haar ziel spreken en haar handen wapperen’ in Tanzania.

“Sinds 2002 ben ik betrokken bij Stichting Matamba, die projecten uitvoert in de gelijknamige plaats in Tanzania. We hebben er een ziekenhuis gebouwd, en we steunen weeskinderen met medische zorg, onderdak, voedsel en onderwijs. Omdat er in het gebouwde ziekenhuis ruimte over was, besloten we dit te gebruiken voor een brillenproject: in Nederland zamelen we oude brillen in, we maken ze schoon en meten ze door, en nemen ze mee naar Tanzania. Een à twee keer per jaar gaat er een Nederlandse opticien heen die met de plaatselijke oogarts samenwerkt om de mensen daar een passende bril te geven. In het begin was er slechts een klein groepje leden uit de apostolische gemeenschap in Almelo dat de brillen inzamelde. Maar tegenwoordig komen er zo veel brillen binnen, ook van buiten onze gemeenschap, dat we hulp krijgen van vrijwilligers van Betuwe Wereldwijd, die helpen met het schoonmaken en doormeten.”

Verder kijken
“Stichting Matamba kwam zomaar op mijn pad. Bij mij thuis, ook vroeger toen ik klein was bedoel ik, was het altijd al zo dat je wat doet voor een ander. ‘Laat je ziel spreken en je handen wapperen’, zei mijn moeder al. Ik probeer altijd verder te kijken dan mijn eigen gebeuren. Vandaaruit zet ik me in voor de stichting.

Het is voor ons wel steeds lastiger om de begroting rond te krijgen. In Nederland lijken mensen steeds minder geïnteresseerd in derdewereldlanden. We moeten dus actief op zoek naar sponsors. Soms stellen die zoveel eisen. Daar kunnen we niet altijd aan voldoen.”

Wie volgt mij op?
“Het is voor mij belangrijk dat ik de mensen ken, voor wie we bezig zijn. Inmiddels heb ik een band opgebouwd met hen en wil ik steeds meer doen. Ik ben nu vaak in Tanzania geweest, en ik zie welk effect onze steun heeft op hen. Natuurlijk is het de bedoeling dat de mensen daar uiteindelijk voor zichzelf gaan zorgen. Maar ik merk dat opbouwen me beter afgaat dan afbouwen. Ik heb er zoveel veel plezier in, heb er zoveel vrienden bijgekregen. Ik kan gewoon niet anders.

Soms bekruipt me de gedachte: wie kan mij straks opvolgen? Ik weet het niet, maar ik kan de kinderen in Matamba ook niet in de kou laten staan. Gelukkig zijn er soms weer lichtpuntjes: bijvoorbeeld als iemand zomaar een bedrag doneert. Dat maakt me dan heel dankbaar.”

Kijk voor meer informatie op stichting-matamba.nl »

Tekst: Florian René Blom
Fotografie: Eigen collectie