‘Het is mooi om te zien dat wij met onze gift niet bijzonder zijn’

Alie Boshuis (76) uit de gemeenschap Apeldoorn kookt samen met twintig andere vrijwilligers al enkele jaren voor daklozen in de stad. Je betrokken voelen bij de maatschappij, is hoe ze het noemt.

“Toen Bert Wiegman, apostel in het Apostolisch Genootschap, in 2017 onze gemeenschap Apeldoorn bezocht, besloten we als cadeau een goed doel te steunen. Eentje waarvoor je niet alleen geld geeft, maar ook echt werk kan doen.”

Koken in De Herberg
“Vóór corona kookten wij acht keer per jaar, op donderdagavonden in De Herberg in Apeldoorn. Deze stichting biedt daklozen een warm onderdak, aandacht, koffie of een kopje soep. Daarnaast is het voor veel daklozen hun vestigingsadres, zodat ze in aanmerking komen voor uitkeringen en post kunnen ontvangen. We werken prettig samen met de vrijwilligers van deze stichting. Er is een goede sfeer in het huis en de vrijwilligers zijn dankbaar dat we er zijn.”

Van menu tot afwas
“Een week van tevoren stellen we het menu samen, dat we dan in De Herberg ophangen. Erbij staat een afbeelding van het eten dat we gaan koken. De donderdagochtend doen we boodschappen, bekostigd door de gemeenschap Apeldoorn. Rond 14.00 uur beginnen we met de voorbereiding voor het koken in De Herberg. En achteraf wassen we af en ruimen we op.”

Geen spekjes door de boerenkool
“Voor de gasten is het misschien de enige stevige maaltijd in hun week. We koken daarom geen luxe liflafjes, maar eten waar ze echt wat aan hebben. Er komen mensen uit verschillende culturen, dus we letten op de ingrediënten. Zo gebruiken we geen varkensvlees en doen geen spekjes door de boerenkool. Ook letten we erop dat het eten makkelijk te happen is, omdat niet iedereen een goed gebit heeft. Stroopwafels bij de koffie kunnen bijvoorbeeld niet. Maar nasi met een gebakken eitje gaat er wel in!”

Plastic tassen
“Soms zitten er gasten te eten met allemaal plastic tassen om zich heen. Hierin zit hun hele hebben en houwen. Rond kerst krijgen ze van veel kanten iets extra’s. Het is mooi om te zien dat wij met onze gift dus niet bijzonder zijn. Veel meer mensen zijn betrokken bij hen. Maar door alle extra verwennerij in december vallen de daklozen daarna vaak in een gat. Daarom maken we in januari een high tea voor ze.”

Blijheid in hun ogen
“De reacties van de gasten zijn prachtig, ze zijn zo dankbaar. Al mopperen ze misschien van tevoren, achteraf klinkt er dan: ‘Wat heb ik heerlijk gegeten!’ En ik zie de blijheid in hun ogen. De twintig koks zijn ook altijd enthousiast. ‘Wanneer mag ik weer?’ vragen ze me regelmatig. We hebben echt plezier in ons vrijwilligerswerk. We horen verhalen, mogen een stukje meelopen. Dat verrijkt ons en maakt ons blij.”

Tekst: Florian René Blom
Foto: Privébezit