Willow Mae: “Ik laat meer zachtheid zien, ik zing ook anders nu”

“Ik deed altijd stoer, blij en positief, maar na alles wat mijn man en ik hebben doorgemaakt, weet ik dat er ook diepte is in mij. En zachtheid en kwetsbaarheid. Die laat ik nu ook zien. Ik zing ook anders nu, meer vanuit mezelf. Mijn man maakt een soortgelijk proces door van eerlijk kijken naar zichzelf en voor zichzelf zorgen. Het heeft ertoe geleid dat we nog samen zijn.

Leven
Drie jaar geleden barstte de bom. We hadden jarenlang te hard gewerkt. En we waren verhuisd, hadden verbouwd, een dochter gekregen. Ik was op, het lukte niet meer om ‘mezelf’ rond mijn man en kind en alle verplichtingen te plooien. Ik wilde léven, ging fanatiek sporten, op festivals feesten. Ik liet alles los en wilde weten of hij het zou opvangen.

“Juist door samen te blijven, kregen we de kans om te groeien”

Van buiten leek ik sterk, onafhankelijk. Maar ik was doodsbang om hem te verliezen. Liefde, van jezelf houden en van een ander, maakt je baby-kwetsbaar. Alles deed pijn, en zowel mijn man als ik wilde op dat moment de relatie beëindigen, als dan de pijn zou stoppen. Maar al leek scheiden een quick fix, we wisten dat er niet één oplossing was. Juist door samen te blijven, kregen we de kans om te groeien. Zoals we op dat moment waren, zo waren we niet écht.

Aanwezig
We hebben relatietherapie gezocht, dat hielp even. Daarna hebben we andere therapeuten bezocht, boeken gelezen, gepraat, ruzie gemaakt. Hoe moeizaam ook, stap voor stap zijn er veranderingen gekomen. Dan weer loopt hij voorop, dan weer ben ik verder. We weten niet of we er samen zullen uitkomen. Maar er is weer liefde. We zijn nu aanwezig in onze relatie, zeggen eerlijk hoe we ons voelen. Ook als dat de ander pijn doet. Dat geeft een veilig gevoel.

Wonden
Typisch hoe je vaak een partner kiest die je op je pijnlijkste stuk raakt. Ik voel me snel in de steek gelaten, hij heeft juist moeite om aanwezig te zijn. Nu zitten we na een ruzie aan de keukentafel en vraag ik hem wat hij me wél kan geven. Als dat een pink is, dan probeer ik die te ontvangen. Er is veel lef en liefde nodig om zo, met de pinken in elkaar gehaakt, samen te zitten. Als dat lukt, zo kwetsbaar zijn naar elkaar, dan heelt dat wonden. Ook de wonden die we elkaar hebben toegebracht.”