“En met die informatie probeerde ik mezelf steeds te verbeteren: ik leer van alles, koop van alles en ‘maak’ mezelf op die manier. Als het perfect is, kan ik een stapje verder.

Ik werd heel ongelukkig van deze zienswijze. Ik denk namelijk dat je, als je zo leeft, eigenlijk nooit gelukkig kunt zijn met jezelf. Je bent zo bezig met het hooghouden van een bepaald zelfbeeld, dat je niet meer kunt reageren op wat er om je heen gebeurt.

Gestopt met master
Een paar jaar geleden had ik een burn-out. Ik had te lang keuzes gemaakt die gebaseerd waren op een stemmetje in m’n hoofd wat zei dat ik mezelf altijd moest verbeteren. Ik ben gestopt met de master die ik volgde en begon steeds beter naar mezelf te luisteren. Nu probeer ik met interesse en compassie naar mezelf te kijken. Ik heb ontdekt dat mijn zelfbeeld dynamisch is en dat het oké is om niet precies te weten wie ik ben. Ik hoef mezelf niet uit te vinden, ik ben al iemand! Elke situatie, elke levensfase kan me veranderen en ik doe mezelf tekort als ik dat zou proberen tegen te houden.

Natuurlijke habitat
Ik ben nog steeds best wel onzeker. Maar ik merk ook dat ik niet meer zo bang voor ben. Ik leer steeds meer over mezelf, waardoor er begrip komt in plaats van twijfel en verwarring.  Ik weet dat ik erg introvert ben en liever één op één met iemand praat. Feestjes zijn niet mijn natuurlijke habitat, in grote groepen voel ik me vaak niet thuis. Als ik me daar toch in bevind, weet ik dat ik niet zo hard moet zijn voor mezelf. Ik probeer respect te hebben voor wie ik ben, met alles wat daarbij hoort.

“Volgens mij kun je je echte ik nooit helemaal kennen”

Ik vind het nog steeds moeilijk om om te gaan met het ‘als ik dit of dat maar doe, dan ben ik gelukkig’-fenomeen dat in onze maatschappij heerst. Ik kan het niet ontwijken, het komt als impulsen binnen via bijvoorbeeld social media. Maar de wereld is groter en het draait niet alleen om mij, dat is mijn tegengas op al die impulsen. Ik ben weliswaar waardevol, maar zo ook meer mensen en dingen. Dat beseffen, verandert mijn zelfbeeld sterk.

‘Echte ik’ bestaat niet
Volgens mij kun je je echte ik nooit helemaal kennen. Ik denk niet dat er een ‘echte ik’ is. Het leven is ook niet maakbaar. Dat is soms moeilijk, ik houd ontzettend van controle. Maar ik merk: hoe meer ik loslaat, hoe fijner het is. Ik hoef niet perfect te zijn voor anderen of mezelf.

Ik wil mezelf wel steeds beter leren kennen. Want het lukt me echt niet altijd om compassie te voelen voor wie ik ben, ook al oefen ik dat wel elke dag. Maar ik kan er maar beter voor zorgen dat ik het goed heb met mezelf en geïnteresseerd blijf in mezelf. En zo kun je anderen ook behandelen: niet te snel oordelen op wat je kunt zien want er zit een mens met een leven achter.”

Tekst: Margot de Bruin
Fotografie: Pieter Eikeboom