Het verhaal van Sofie

Sofie: “Ik lach mijn gevoelens niet meer hard weg”

Inzichten

“Ik ben een echte Arnhemse. Tot vorig jaar speelde mijn hele leven zich daar af. Mijn familie, mijn vrienden, leuk werk. Tja, en toen werd ik verliefd op iemand die woonde en werkte in Amsterdam. We zochten een woning ‘in het midden’ en verhuisden naar Soest.”

“Dat bleek een grotere stap voor mij te zijn dan ik had voorzien. Een nieuwe omgeving, niet meer spontaan bij iemand op bezoek kunnen gaan… En ik moest op zoek naar nieuwe opdrachtgevers. Daar heb ik me volledig op gestort. Eigenlijk wás ik mijn werk. Totdat mijn vriend me wakker schudde en vroeg om mezelf, en daarmee hem, niet langer voorbij te rennen. Toen pas zag ik in dat ik een pas op de plaats moest maken. Ik was niet goed bezig.

Een goed boek
Ik wilde alles goed doen en liep daarbij mezelf voorbij én ik deed mijn vriend tekort. In feite was ik in mijn pogingen alles perfect te doen, mezelf helemaal kwijtgeraakt. Een vriend raadde me al eerder het boek Liefhebben van Laura van Dolron aan. Aan het begin van een rustige periode zag ik het in de winkel liggen. Dankzij het boekje leer ik mezelf beter kennen, leer ik mijn gevoelens te erkennen en er rekening mee te houden.

 

“Eigenlijk wás ik mijn werk”

Het heeft me veel inzichten gegeven en me veel dichter bij mezelf gebracht. Soms was het confronterend, maar het boek heeft voor een keerpunt gezorgd. De herkenbare en soms aangrijpende voorbeelden ontroerden me, deden me schaterlachen en van sommige werd ik stil. Ik sta mezelf nu meer toe mijn gevoelens toe te laten en ze niet meer hard weg te lachen. Zoals het ervaren van gemis. Ja, ik mis Arnhem. Ja, ik mis mijn oude leven. Ja, ik moet er moeite voor doen om hier in Soest een nieuw thuis te voelen.

Gevoelens
Ik probeer mijn angst om mensen lastig te vallen met mijn gevoelens, los te laten. Meer met mijn familie en vrienden te delen waar ik tegen aanloop. Maar ik vertel ook wat mij verwondert en wat goed voelt. Ik moet en wil mijn gevoelens nog verder onderzoeken, maar dat vind ik héél spannend, want niet alles wat ik tegenkom, vind ik leuk om te constateren.

Ik leer vanuit mezelf te leven en niet bezig te zijn met het voldoen aan verwachtingen van anderen. En dat geeft me rust en ontspanning. Al blijft dat perfectionisme op de achtergrond meespelen. Ik ben er nog dagelijks mee bezig en leer elke dag.”

Tekst: Erna van der Goot
Fotografie: Vincent Boon