“Dat is nodig, er zijn veel rottige dingen namelijk, zoals eenzaamheid, armoede en verdriet. En iets voor een ander doen, hoeft helemaal niet moeilijk of groots te zijn. Het zit hem in de kleine dingen.

Weer tussen de pubers
Ik ben vrijwilliger in de mediatheek op de middelbare school van mijn dochters. Daar leen ik boeken uit, neem ze in, laat boetes betalen en houd een oogje in het zeil. Ik vind het leuk, ik zit daar heel blij te wezen. Het is heel belangrijk dat je vrijwilligerswerk doet waar je blij van wordt, dat bij je past. Ik stond vroeger voor de klas en ik vind het heerlijk weer tussen de pubers te zitten.

Rij voor de balie
Ik wil dat alle kinderen zich gezien voelen. Ik wil een stabiele factor zijn, gewoon door er te zijn, aandacht te geven. Door af en toe een boete vrij te schelden of door een bakje pepernoten neer te zetten. En ik behandel iedereen hetzelfde: chagrijnig, druk, grote mond of stil. Ik kan niet altijd alles oplossen, maar ik kan in ieder geval luisteren. En dan ontstaat er weleens een rij voor de balie waarin iedereen braaf staat te wachten. Het werkt: andere mediatheekouders hebben weleens gedoe, bij mij gebeurt er nooit wat.

“Uiteindelijk gaat het me erom dat het met de mensen in mijn omgeving goed gaat”

Soms is het zoeken naar balans. Ik heb een druk leven met werk, sport en mijn gezin. Er zijn heel veel mensen die iets van je willen. Maar het kan niet zo zijn dat ik er wel ben voor anderen, maar niet voor mijn gezin. De balans bewaken is niet altijd makkelijk. Ik voel die grens heel goed aan en ben ervan overtuigd dat niemand anders de grens bewaakt behalve jijzelf. Dat vraagt goed opletten en afstemmen.

Mooie les
Dat je ook iets voor een ander kan doen zonder er iets voor terug te verwachten, vind ik een mooie les om mijn opgroeiende kinderen mee te geven. Mijn eigen leven is zo goed, ik heb bijvoorbeeld een groot netwerk van lieve mensen om me heen. Van die rijkdom wil ik uitdelen. Uiteindelijk gaat het me erom dat het met de mensen in mijn omgeving goed gaat. En als ik daaraan kan bijdragen, doe ik dat. Zo’n mens wil ik zijn.”

Tekst: Sietske Dorleijn
Fotografie: Edwin Stuivenberg