“Ik vertelde mijn man, dochter en schoonzoon dat ik dit overwoog. Ik vond het heel belangrijk hen erbij te betrekken. Een nier doneren doe je niet alleen. Mijn man vond het meteen bij mij passen. Mijn dochter was een beetje sceptisch. Zij maakte zich zorgen over de risico’s. Wat als mijn overgebleven nier niet goed zou gaan functioneren?

Onderzoek
Ik ben op onderzoek gegaan. Wat komt er allemaal bij kijken? Naast de medisch-technische informatie wilde ik meer weten over het emotionele proces. Hans Bart, directeur van de Nierpatiënten Vereniging, heeft zelf anoniem een nier gedoneerd. Hij schreef er een mooi, verhelderend en eerlijk boek over: Delen en omzien. Het boek geeft ook een kijkje achter de schermen van een (anonieme) nierdonatie. Hierin vond ik precies de informatie die ik zocht.

“Waar ik het ene moment lovend werd toegesproken, werd ik het volgende moment genegeerd”

Na aanmelding werd ik in het ziekenhuis gecontroleerd: mijn bloeddruk, nier-, long- en hartfunctie. Je moet helemaal gezond zijn. Ook had ik een gesprek met een maatschappelijk werker. De operatie ging goed en mijn herstel verliep voorspoedig.

Ik vond het wel zwaar om om te gaan met de manier waarop ze me in het ziekenhuis behandelden. Ik kwam gezond binnen en als je gezond bent, krijg je als ‘vanzelfsprekend’ minder aandacht. Waar ik het ene moment lovend werd toegesproken, werd ik het volgende moment genegeerd.

Anoniem
Ik heb er bewust voor gekozen anoniem te doneren. Ik heb mijn steentje bij gedragen; dat is wat het is. Het enige wat ik weet is dat ook de andere operatie goed is gegaan. Fysiek voel ik me fantastisch. Dankzij de medische onderzoeken is er een verhoogde bloeddruk geconstateerd. Ik krijg daar nu medicijnen voor. Als ik de nierdonatie niet had gedaan, was ik hier misschien veel later achter gekomen. Ik zie dit als een cadeautje. Ik zou het zo weer doen.”

Tekst: Rachel Laas
Fotografie: Pieter Eikeboom