Genieten, durven, doen!
“Vijftien jaar geleden kreeg ik een burn-out, ik gaf alles en iedereen de schuld, behalve mezelf. Ook ging ik scheiden. Dat was moeilijk, niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn omgeving. Voor onze kinderen viel de vertrouwde basis weg, vrienden wisten niet voor wie ze moesten kiezen en sommige vrienden raakte ik kwijt.”
“Ik klampte me vast aan Wilma, mijn nieuwe partner en dat was verstikkend voor haar. We hebben veel met elkaar gepraat om duidelijkheid te scheppen: hoe gaan wij samen verder? Wilma leerde me beter naar mezelf kijken. Door me een spiegel voor te houden en te vragen: ‘Wie en wat wil jij zijn?’. Op mijn werk verloor ik door reorganisatie mijn functie als manager. Niet meer leidinggevende zijn, tel ik dan nog wel mee, vroeg ik me af.
Milder geworden
Mede naar aanleiding van mijn verlieservaringen heb ik een opleiding rouw- en verliesverwerking gevolgd. Ik kan nu beter omgaan met verlies en ik kan zelfs anderen helpen. Ik ben milder voor mezelf en voor anderen geworden.
Het is me duidelijker geworden waarom ik er ben, wat de zin is van mijn bestaan en wat ik zelf van het leven wil maken. Want ik moet het zelf doen en me minder afvragen wat een ander ervan vindt.
Speerpunten
Om zin te geven aan mijn leven heb ik me drie speerpunten ten doel gesteld:
- mentaal: opleidingen volgen, bridgen, cursussen geven
- fysiek: hardlopen, wandelen, aqua-joggen, fitness
- sociaal: contact met mensen, iets betekenen voor anderen o.a. door vrijwilligerswerk
Aardig gevonden worden
Ik heb aan mezelf gewerkt en geschaafd. Ik sta nu heel anders in het leven dan voorheen. Ik was erg normerend en oordelend. Ik wilde ook door iedereen aardig gevonden worden. Als één persoon in een groep van tien mij niet aardig vond en de andere negen wel, kon ik van die ene persoon wakker liggen. Nu kan ik hier beter mee omgaan en dit accepteren. Mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde zijn gegroeid. Ik ben goed zoals ik ben en probeer van iedere dag te genieten.
Waar ben ik dankbaar voor vandaag?
Veel mensen accepteren zichzelf niet, vinden zichzelf niet goed genoeg. Ik zou ze willen zeggen: accepteer jezelf, kijk met een glimlach in de spiegel en zeg: “Goedemorgen, we gaan er een mooie dag van maken”. En tel ’s avonds je zegeningen. Iedere avond stel ik mezelf de vraag: Waar ben ik dankbaar voor vandaag? Ik bedenk drie dingen en ervaar hoeveel goeds dit me brengt.
“Je bent goed zoals je bent!”
Ik zou op een tegeltje willen zetten: Genieten, durven, doen! Al blijken sommige dromen onbereikbaar te zijn, laat je niet uit het veld slaan. Accepteer jezelf ook bij teleurstellingen, want je bent goed zoals je bent!”
Tekst: Sophia Keizer
Fotografie: Pieter Eikeboom
