Jeannette: “Deze kinderen verdienen, net als ieder ander kind, aandacht en een mooie tijd”

Les Oiseaux Bleus

“Toen ik begon met mijn geneeskundestudie ging ik voor het eerst mee naar Tunesië. Elke zomer organiseert de stichting Les Oiseaux Bleus daar een zomerkamp van twee weken voor meervoudig gehandicapte kinderen.”

“De eerste keer was overweldigend. Ik had geen ervaring in de zorg, geen ervaring met kinderen en laat staan ervaring met de verzorging van gehandicapte kinderen. Ja, ik studeerde wel geneeskunde, maar dat is heel anders. Ik kwam onder de indruk thuis. De slechte omstandigheden waaronder veel van deze kinderen moeten leven, hoe kinderen met ernstige bewegingsbeperkingen en spasticiteit soms totaal ontspannen in zee, en hoe je met aandacht en veel lachen echt in verbinding kan komen, waardoor je kinderen helemaal ziet opbloeien. Hoeveel je dus kunt betekenen. Het waren twee heel bijzondere weken geweest. En sindsdien ben ik nog 5 keer meegegaan.

Het zomerkamp is gevuld met zoveel mogelijk leuke dingen. We gaan elke dag naar het strand, dat vinden de kinderen ook het allerleukst. Ook proberen we altijd de stad in te gaan om op een terrasje wat te drinken en om met ze te gaan winkelen. Het is zo bijzonder om te zien hoe leuk de kinderen het vinden als ze zelf iets mogen kiezen: een nieuw shirt of gewoon iets te drinken. Daarnaast geven we ook altijd workshops om de kennis die er in Nederland omtrent gehandicaptenzorg is over te dragen.

Verschillende culturen
Wat mij ieder zomerkamp eigenlijk weer opnieuw verrast, is de samenwerking tussen Nederlandse en Tunesische vrijwilligers. Je spreekt elkaars taal niet, je komt uit een hele andere cultuur, maar toch loopt de communicatie altijd wel goed. Het helpt om heel helder af te spreken waar het om gaat, en daar ook steeds weer op terug te komen. Het gaat toch om de kinderen? Hadden we niet afgesproken dat liefde de belangrijkste waarde zou zijn in dit kamp? Dat werkt! Dan stap je makkelijker over het feit dat jij eigenlijk vond dat iemand anders de strandspullen wel had mogen opruimen of dat jij als enige niet had meegekregen dat de workshops een uur later begonnen, en ga je er weer voor.

Ik merkte tijdens de zomerkampen pas echt hoe mijn eigen cultuur mij kleurt, hoe ik beïnvloed word door mijn eigen achtergrond. Mijn perspectief is echt wel veranderd doordat ik samenwerkte met mensen uit een ‘andere wereld’.

“Ik merkte tijdens de zomerkampen pas echt hoe mijn eigen cultuur mij kleurt”

De kinderen vinden het altijd leuk, ze zijn heel enthousiast en open, dat vind ik heel bijzonder. Ze kunnen beter dan wij die grenzen van verschillende culturen wegdenken. Ze denken helemaal niet ‘wat ben jij voor iemand’. Ze zijn heel nieuwsgierig naar je: jij ziet er anders uit dan ik. Ze zijn altijd heel blij met je. Kinderen kunnen dat ook gewoon, blij zijn. Waarom kunnen wij dat niet?

Humor
Toch is het altijd ook gewoon hard werken. Die twee weken kosten veel energie. Dat moet ik wel altijd in mezelf naar boven halen. En ik kan goed begrijpen dat iemand het spannend zou vinden om mee te gaan. Maar je hoeft echt niet bang te zijn dat je het niet zou kunnen. Het belangrijkste is dat je een goed gevoel voor humor hebt. Soms gaat het allemaal heel anders dan gepland. Daar moet je gewoon om kunnen lachen. Als je daar geïrriteerd om raakt maak je het voor jezelf alleen maar heel moeilijk. En lachen is voor de kinderen ook het belangrijkste.

Daarnaast heeft iedereen echt wat te bieden, ook als je geen ervaring hebt met gehandicapte kinderen. In een ontwikkelingsland is het totaal niet vanzelfsprekend dat er naar kinderen met een beperking om wordt gekeken. Terwijl zij onze aandacht, vreugde en liefde verdienen, net als ieder ander kind.”