“Er is niks mis met me, dacht ik, ik slaap alleen heel slecht. Voor mij was alles wat ik zag en hoorde realiteit. Naarmate de reis vorderde werd het erger. Tijdens een bezoek aan een historische begraafplaats in Mongolië dacht ik dat de grafstenen voor mijn vrienden en familie waren en dat ze dood waren.

Herstel
Ik ben een week opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis in Mongolië. Daarna ben ik overgebracht naar Nederland en begon mijn herstel. Dat ging eerst heel goed. Ik ging weer op reis en bouwde de medicijnen af, maar helaas ging het na een tijdje toch weer mis. Gelukkig was ik er snel bij. Nu gaat het goed en heb ik een evenwicht in mijn levensstijl gevonden.

“Je kunt aan je dromen werken, hoe groot of klein ze ook zijn”

De eerste psychose heeft mijn leven op z’n kop gezet. Ik ben veel meer gaan nadenken: wat wil ik eigenlijk? Wil ik nog steeds een drukke baan met veel overuren? Ik droomde van reizen. Hoe kon ik dat in praktijk brengen?

Kansen grijpen
Toen mijn vader in 2011 overleed, besefte ik dat ik alle kansen die ik kreeg moest aangrijpen. Ik moest dingen gaan doen die ik echt wilde. Daarom ben ik parttime voor mezelf begonnen onder andere als dataspecialist. Het ging goed, ik had al een opdracht binnen voor ik bij de Kamer van Koophandel stond ingeschreven. Na een jaar ben ik fulltime voor mezelf verdergegaan en heb ik 5 en een halve maand gereisd. Na die reis ben ik meer projecten gaan doen die mensen met een psychische aandoening helpen. Zo help ik bij het organiseren van herstelreizen, waarin werken aan je dromen centraal staat.

Je kunt aan je dromen werken, hoe groot of klein ze ook zijn. Dromen zijn er om te doen. En door kleine stapjes te nemen kom je er wel. Door deze ervaring ben ik meer met dromen bezig dan de gemiddelde mens. Ik heb ervaren hoe kwetsbaar het leven eigenlijk is, maar ook dat je na zo’n gebeurtenis weer een normaal leven kunt leven.”

Tekst: Margot de Bruin
Fotografie: Pieter Eikeboom