“Ik houd ervan te delen met elkaar en leef minimalistisch. Waarom zou iedereen een boormachine moeten hebben terwijl je ‘m zelden gebruikt? Daarnaast vind ik samenwonen met anderen erg prettig. ’s Avonds bij vertrouwde mensen thuiskomen, samen eten. Soms gaat daarna ieder z’n eigen weg, maar het kan ook zijn dat we een bordspel spelen of dat er een mooi gesprek ontstaat.

Familie
Ik heb mensen om me heen nodig, anders zou ik vereenzamen. Maar zelf mensen opzoeken doe ik niet snel. Nu zijn ze er en is die knuffel er als ik ‘m nodig heb. Ik voel me sterk verbonden met de andere bewoners, ze voelen als familie. Laatst stond ik te klussen en merkte ik dat een huisgenoot zich niet goed voelde. Haar relatie was gestrand. Met de schilderkwast nog in de hand hebben we lang met elkaar gepraat.

Omdat we intensief samenleven, leer ik mezelf kennen, weet ik steeds beter wie ik ben. Ik heb er bijvoorbeeld moeite mee als de douche niet is opgeruimd. Ik spoor anderen aan het schoner achter te laten, maar besef tegelijkertijd dat niet iedereen dezelfde standaarden heeft als ik. De grote verscheidenheid aan mensen in deze woongemeenschap heeft me verrast. Juist daarom is het zo mooi dat het lukt om als groep samen te leven en dingen te ondernemen op basis van consensus. We bespreken veel met elkaar en dat werkt.

“De grote verscheidenheid aan mensen in deze woongemeenschap heeft me verrast”

Ook in de toekomst zie ik mezelf in een woongemeenschap wonen. Samen met mijn vriendin, die nu elders woont, en hopelijk kinderen. Samen leven en samen delen wil ik graag aan mijn kinderen doorgeven.”