“Dit jaar krijgen de vrijwilligers van de stichtingen WereldWijd voor Kinderen en Les Oiseaux Bleus een heerlijk diner. De mensen zijn oprecht verrast dat ze uitgenodigd worden; het is een erkenning voor hun inzet.

Voldoening
Ik kook niet alleen. Er werkt een hele groep mensen vrijwillig aan mee. Zij zorgen voor de inkoop, helpen bij het bereiden, de aankleding van de zaal, het serveren en treden op als gastheer en gastvrouw. Ik heb ontdekt dat vrijwilligerswerk meer oplevert dan een baan. Het meerdere zit ‘m in de voldoening en het gevoel om bij mensen te horen die ook bereid zijn om iets van zichzelf te geven.

Het is mooi iets te geven. Ik heb zelf ervaren dat als er mensen zijn die van je houden dat het nog goed met je kan komen. Ik ben een gedeelte van mijn leven ook door anderen opgevoed. Wat mensen voor mij hebben gedaan is een drijfveer om iets voor een ander te doen. Het gaat om geven en teruggeven. Als je niets hebt gekregen kun je ook niets teruggeven.

Wonderlijk heelal
We zijn druk met de voorbereidingen van het diner bezig. Je eet als eerste met je ogen. De tafel en de gerechten moeten er aantrekkelijk uitzien. Het overkoepelende thema is het heelal, dat roept bij mij verwondering op en dankbaarheid. Voeding is ook zo’n wonder; bij het bereiden breng je iets wonderlijk groots terug tot iets wat eetbaar is. Op donker servies komen de kleuren en vormen van het heelal goed tot zijn recht.

“Bij het bereiden breng je iets wonderlijk groots terug tot iets wat eetbaar is”

Gouden zonneschijn
Het menu zal overwegend vegetarisch zijn. Het hoofdgerecht willen we opdienen in een ronde, eetbare vorm, een variatie op een poké bowl. Zo eet je je eigen afwas op! Het dessert wordt iets zonnigs met ananas en is geïnspireerd op: liefde, gouden zonneschijn.  

Handje rijst per dag
In Nederland kunnen we alle ingrediënten uit de hele wereld op ons bord krijgen. Ik maak soms wel diners klaar die ik over de top vind gaan. Door het gebruik van kostbare ingrediënten, bijvoorbeeld truffels van €700 per kilogram, ontstaan er luxe gerechten. Dat wringt. Wanneer is het genoeg? Het mag allemaal wel wat eenvoudiger en soberder. Want veel kinderen moeten het met een handje rijst per dag doen. Dat confronteert mij met de kwetsbaarheid van mensen. Ik ga bij dit diner al mijn creativiteit gebruiken. En dat hoeft niet per sé veel geld te kosten.”

Tekst: Cor Bravenboer
Fotografie: Pieter Eikeboom