Ga meteen naar:

• Pasen in september
• Cadeau voor u: Jaarboek
• George kijkt over de heg
• Nanda ging 24 uur diep in de natuur

Pasen in september

Woensdagavond 23 september was de avond van verbondsvernieuwing in het gebouw van Hilversum. Door de coronamaatregelen was het aantal genodigden beperkt. De plaatselijke kringen van geestelijk verzorgers keken mee vanuit hun eigen gebouw.  

Zuster Monique van Strien opende de samenkomst met het gedicht 'Bij de put' van Erik Betten.

Bij de put komen ze samen
Voorgangers en waterdragers
Drinken van dezelfde bron
Rituelen, sacramenten
Kruisen elkaar bij dit water
Zo was het ooit, zo is het later

Lees hier het hele gedicht.

Bijzonder
Na een kort welkom van de apostel stond broeder Jan Zwart stil bij het bijzondere karakter van de samenkomst: een avond van verbondsvernieuwing in september. Een avond waarop we met elkaar spreken over dankbaarheid en erkenning, over zorgen en kansen. En ook een avond midden in de Vredesweek. Aansluitend las hij het gedicht 'Verzet begint niet met grote woorden' voor, van Remco Campert. Het dubbelkwartet onderstreepte dit met het lied 'Als wij niets doen'.

Gedachtenis
Het noemen van de namen van veertien zusters en broeders die ons in de afgelopen periode zijn ontvallen was een indrukwekkend moment. We zetten het werk voort van hen die opstonden toen menswaardigheid gevraagd werd.

Verbinding
De coronamaatregelen zorgen voor veel online samenkomsten. “Hoe geef je dan inhoud aan ‘ontmoeting en levenskunst’ als je elkaar niet vaak kunt ontmoeten en er minder kansen zijn om van elkaar te leren?” begon zuster Monique Van Strien. “We moeten het hebben van de verbinding. Maar aan het scherm ben je al snel meer toeschouwer dan deelnemer. Deze omstandigheden maken het voor de leden maar zeker ook voor de voorgangers een lastige tijd. Hoe blijf je betrokken bij elkaar? Er is een grote variëteit aan behoeftes die verschillen per gemeenschap en pasklare antwoorden zijn er niet. Maar goed luisteren en leren van elkaar kunnen we gelukkig wel. Met elkaar vormen we plaatsen waar mensen elkaar inspireren om de mooiste versie van zichzelf te worden. Dit betekent dat iedereen eigenaar is en (dus) verantwoordelijk is voor de instandhouding van deze plaats. We geven de gemeenschappen graag alle ruimte om te doen wat het beste bij ze past. Dat wil niet zeggen dat we alles dan maar aan de gemeenschappen overlaten. We blijven meedenken met elkaar. Want natuurlijk kunnen gemeenschappen rekenen op ondersteuning door de landelijke organisatie.”

Verandering
Broeder Frank Middel, voorzitter van de raad van toezicht (rvt), sprak over de verandering waarin we ons bevinden. “We gaan van een genootschap van en voor leden naar een genootschap van leden voor de samenleving”, zo vatte hij het samen. Deze verandering betekent dat er opnieuw naar onze statuten gekeken moet worden, naar de wijze hoe we zijn georganiseerd. En naar de samenstelling van de rvt. “We zoeken een nieuw lid voor de raad, iemand die niet apostolisch is. Zo’n lid brengt nieuwe inzichten en voorkomt dat we onze blinde vlekken niet zien”, lichtte broeder Middel toe.

Rol apostel
De plaats van de apostel is de laatste jaren ontwikkeld. De apostel lichtte toe dat het vetorecht van de apostel, dat nu nog in de statuten staat, zal vervallen. “Tot nu toe heb ik daar nog nooit gebruik van gemaakt. Alle besluiten hebben we unaniem genomen. En dat geldt ook voor de periode waarin apostel Riemers bestuursvoorzitter was.” De apostel gaf aan dat hij niet altijd meer de vergadering van districtsvoorgangers zal voorzitten. “Eigenlijk rouleert het voorzitterschap nu al tussen de landelijk voorgangers en mij en dat gaat prima.” Ook stond de apostel stil bij de ondertekening van de weekbrief. Daar staat nu nog onder ‘uw apostel’. “Ik wil de weekbief voortaan ondertekenen met ‘broeder A. Wiegman, apostel’. Want in de eerste plaats zijn we allemaal broeders en zusters van elkaar. Op die manier geef ik uiting aan onze dialoog op ooghoogte.”

Ideaal
Aan het einde van de samenkomst concludeerde de apostel dat dit de eerste stappen in een brede, noodzakelijk verandering zijn. “Ze zijn nodig om de continuïteit van het genootschap te waarborgen. Opdat we ons ideaal om in liefde te werken aan menswaardigheid duurzaam kunnen blijven uitdragen. In welke vorm dan ook.”

Cadeau voor u: Jaarboek

In 2021 bestaat het Apostolisch Genootschap 70 jaar. Ook is het dan 75 geleden dat apostel Lambertus Slok werd aangewezen en 10 jaar na de aanwijzing van apostel Bert Wiegman. Redenen genoeg om een jaarboek samen te stellen. Leven in liefde verschijnt binnenkort en alle huishoudens krijgen een exemplaar.

Selectie
De afgelopen 75 jaar verschenen er elke week brieven en andere publicaties waarin werd ingegaan op levensvragen, vaak in combinatie met actuele maatschappelijke kwesties. Deze vormden de basis van het jaarboek Leven in liefde. De samenstellers van het boek, Rob Does en Hans Leeflang, maakten een selectie met voor elke dag een kernachtige, inspirerende tekst. Het is geen boek geworden om in één keer uit te lezen. Wel een boek vol prikkelende teksten die het overwegen waard zijn.

Herkenbaar
“Bij het samenstellen van het boek kwamen we onder de indruk van de consistente inhoud”, vertellen Rob Does en Hans Leeflang. “Er is een directe, herkenbare lijn in alle teksten vanaf 1946 tot 2021. Natuurlijk is er veel te zeggen over de vorm, de schrijvers, de maatschappelijke ontwikkelingen en de toon waarop soms werd geschreven. Maar uiteindelijk blijken sleutelwoorden als ‘aandacht’, ‘zorgvuldigheid’, ‘schoonheid’, ‘verwondering’, ‘mildheid’ en ‘standvastigheid’ belangrijke pijlers. Dat was in de jaren vijftig zo, dat was in de jaren tachtig zo en dat is nu nog steeds zo. Een ‘echo door de tijd, van liefde en menswaardigheid’.” 

Verschijning
Voor elk huisadres is een exemplaar beschikbaar. U ontvangt hierover persoonlijk bericht.

George kijkt over de heg

Het Apostolisch Genootschap is partner van het project Sociaal Tuinieren. Vrijwilligers knappen tuinen op van ouderen en kwetsbare bewoners. George Gelauff, nauw betrokken bij dit project, stroopte zelf ook de mouwen op en nam een kijkje aan de andere kant van de heg.

Isolement doorbreken
Het project Sociaal Tuinieren is ontstaan in Amsterdam als samenwerkingsverband tussen de Nederlandse Tuinenstichting en stichting Present. “Bij dit project zijn we vanaf begin dit jaar actief betrokken”, vertelt George. “Groepen vrijwilligers knappen in achterstandswijken de tuinen van ouderen en kwetsbare bewoners op en beplanten de tuinen duurzaam. De bewoners zijn zelf niet in staat hun tuin bij te houden en verkeren vaak in een sociaal isolement. Na afloop worden de bewoners gekoppeld aan een vrijwilliger die regelmatig de tuin komt bijhouden. Op deze manier wordt het sociaal isolement doorbroken en worden verwaarloosde tuinen weer groen, wat ook een gunstig effect heeft op de sociale cohesie in de buurt.”

Wij zijn partner
Het genootschap ondersteunt de landelijke uitbouw van het project Sociaal Tuinieren in Nederland. George: “De komende drie jaar willen we elk jaar minstens tien steden aansluiten via de plaatselijke vestigingen van stichting Present. Daarvoor worden leerbijeenkomsten georganiseerd over methodiek, opbouw van een stichting, fondsen werven enz. Er komt een landelijk kwaliteitsteam en regelmatige evaluatie. Dat we partner zijn houdt in: financiële ondersteuning; professionaliseren van de communicatie; meedenken over strategische kwesties; kansen voor koppeling aan natuurbeleving via Fête de la Nature en iederal en, niet te vergeten, de mogelijkheid om als gemeenschap mee te doen aan plaatselijke tuinprojecten.”

Cohesie en duurzaamheid
Het project Sociaal Tuinieren sluit goed aan bij waar het genootschap zich voor in wil zetten: "Eenzaamheid wordt zo bestreden, sociale cohesie en duurzaamheid worden versterkt. Het project heeft bovendien vanaf 2011 zijn waarde al bewezen in Amsterdam”, benadrukt George. “Het heeft als groot voordeel dat de uitvoering in handen is van Stichting Present, een gevestigde uitvoeringsorganisatie voor vrijwilligerswerk met een wijd vertakt netwerk in Nederland. Bovendien is door samenwerking met tuinarchitecten vakkennis over tuinonderhoud verzekerd.”

Indrukwekkend
Sociaal Tuinieren werkt, weet George uit eigen ervaring. “Het geeft veel voldoening om aan een Sociaal Tuinieren-dag mee te doen. Je maakt niet alleen mensen blij door hun verwilderde tuin op te knappen, ik was ook onder de indruk van de motivatie van de vrijwilligers. Binnen een paar uur groeit er een band tussen vrijwilligers die elkaar nog nooit eerder gezien hebben en met de bewoners. Ook de betrokkenheid van de wijkbeheerders bij de mensen in hun wijk raakte me. Dit verslag vertelt er meer over. Doe vooral mee als het project ook in uw woonplaats komt.”

Nanda ging 24 uur diep in de natuur

‘Ga de natuur in, laat je raken, verwonder je’. Zo omschrijft iederal de nieuwe workshop 24 uur diepgaan in de natuur op de website. Nanda Ziere, districtsvoorganger en hoofd van de afdeling Inhoud nam deel aan deze natuurbelevenis. Op de paklijst stond onder andere: een tentje en warme kleding voor ’s avonds. Regen en windkracht 6 zorgden vervolgens voor een onstuimige nacht ...

“Ik vond het een fantastische ervaring”, vertelt Nanda naderhand. “En daar heb ik in de kring van districtsvoorgangers enthousiast over verteld.” Bij de voorbereiding van het programma werkten de afdelingen Inhoud en Maatschappelijke betrokkenheid van het Dienstencentrum nauw samen met de collega's van iederal. “Zelf heb ik met name gekeken naar de verbinding met ons geloofsverhaal. Daar voelde ik me verantwoordelijk voor. Wat zag ik terug van onze waarden verwondering, vertrouwen, verbondenheid en verantwoordelijkheid tijdens die 24 uur in de natuur? En was er sprake van een goede mix? Dat is heel goed gelukt.”

"Direct na aankomst zetten we allemaal onze tent op”

Overmoedige bui
De workshop werd gehouden op een bosrijk landgoed in het oosten van het land. Er was een tiental deelnemers. “Direct na aankomst zetten we allemaal onze tent op”, vertelt Nanda. “Daarna startte het programma met een prachtig gedicht: De uitnodiging van Oriah Mountain Dreamer en het leek wel alsof het voor mij geschreven was. Het ging over het onbenoembare, dat wat je eigenlijk niet in woorden kunt vangen. Ik herkende veel in hoe de andere deelnemers daarna dat onbenoembare toch onder woorden probeerden te brengen.”

Veel opgeleverd
Na deze poëtische start maakten de deelnemers een wandeling door het bos. Eerst praatten ze nog wat met elkaar, maar al snel werd het stil. ‘Luister bewust naar de geluiden van ver en van dichtbij’, gaven de begeleiders als opdracht mee. “Ik merkte dat ik toch druk in mijn hoofd bleef”, herinnert Nanda zich. “Werk dat nog gedaan moest worden, lijstjes … Maar door die stilte kwam ik toch langzaam tot rust.”

Na de lunch werd het nog stiller, want toen zocht iedereen een eigen plekje op in het bos. Telefoon en horloge hadden de meeste mensen inmiddels ingeleverd. “Daardoor had  ik geen benul meer van de tijd en dacht ik op zeker moment dat ze me vergeten waren!

Intussen was het flink gaan regenen en waaien. Maar dat deerde me niet. Gek eigenlijk, want normaal gesproken zou ik binnenblijven met dit weer. Maar ik vond het fijn, zo alleen onder het lover midden in de natuur. Tot rust komen, nadenken over van alles en nog wat. Ik heb mijn gedachten opgeschreven. Het leverde veel op.”

Klankschalen in de nacht
Gelukkig werd Nanda niet vergeten. Na een fluitsignaal verzamelden alle deelnemers zich weer in het kamp. “Rond het kampvuur hebben we in stilte gegeten en onze ervaringen gedeeld. Daarna kroop iedereen in zijn tentje voor de nacht. En tussen het geraas van de aanzwellende storm hoorden we toen de klankschalen van Liliana, een van de begeleiders. Zo rustgevend en mooi.”

De regen en wind zorgden voor een onstuimige nacht. De volgende ochtend goot het van de regen. "Maar dat weerhield ons er niet van om onze ervaringen te delen via een klein ritueel met vuur. Dat was heel mooi.”

Soort rondgang
Nanda kijkt terug op een bijzonder geslaagde expeditie. “Deze workshop kende een hoge mate van ritualiteit: we aten samen, deelden verhalen en voornemens met elkaar. Natuurlijk zijn die verhalen en voornemens voor iedereen anders, maar je beleeft het samen. Ook de saamhorigheid was groot, er was een veilige sfeer. Voor mij voelde het echt als een soort rondgang. Tijdens de dienst kom ik vaak tot rust en denk ik na over wat ik belangrijk vind. Ik kom dan geregeld tot een nieuw besluit waar ik mee aan de slag wil. Die elementen heb ik ook in deze 24 uurs ervaren.”

In de winter zal de workshop 24 uur diepgaan in de natuur niet worden aangeboden. Maar voor wie behoefte heeft aan reflectie: in het voorjaar gaat hij weer van start. Voor andere leuke events, kijk op www.iederal.nl