Mannenkoorliederen

11| Aan de grens van mijn kracht

De eeuwigheid snakt in mijn wezen
naar vrijheid, naar ruimte en licht,
maar wordt als het ware gekneveld,
als ik in mezelf ben verstrikt.

Goddank, ik heb mogen ontdekken,
hoe juist aan de grens van mijn kracht
een mens mij vol liefde de hand reikt,
een doorbraak tot stand wordt gebracht.

De liefde die zich tot mij richtte,
terwijl ik zozeer was benard,
en stralend mijn denken verlichtte,
vereer ik nu stil in mijn hart.

 

Tekstschrijver(s)
Truus Bouman - Komen op basis van vroegere versie
Componist(en)
Wim Westerveld
Copyright
Apostolisch Genootschap
Bezetting
Mannenkoor (TTBB)
Terug naar muziekbibliotheek