20| Stekels

In de tuin, daar bij die tegel,
zag ik laatst een kleine egel
met een leuke spitse snuit.
Ik kreeg toch zo’n sterk verlangen
om die snuffelaar te vangen.
Snel stak ik mijn handen uit.
Maar de slimmerd, ja je snapt het al,
werd meteen een rare stekelbal.

En m’n moeder, die zacht lachte,
zei me even stil te wachten:
’Kijk maar goed en let maar op.’
Pas na een minuut of zeven
kwam de prikbol weer tot leven.
Eerst zijn oortjes, toen zijn kop.
En zodra hij alles veilig vond,
tripte hij weer vrij en vrolijk rond.

Mensen zijn soms bang en kregel
en dan doen ze als een egel
al hun stekels overeind.
Als wij hun dan liefde geven,
heb je kans, dat zo maar even
rond hun mond een lach verschijnt.
Ja, dan zie je hoe je met geduld
iemands hart met nieuwe vreugde vult.

Quills
In our garden near a big log
’s where I spotted a brown hedgehog
with a cute and pointed snout.
A strong urge to pick him up grew,
though I didn’t know what he’d do.
Quickly I stuck my hands out,
but the smart guy -yes, you got it right-
rolled into a prickly ball real tight.

And my mother, softly laughing,
said to give him space to move in:
“Just sit still, he’s playing dead.”
I waited at least ten minutes.
He unrolled himself in small bits:
first his ears and then his head,
and when he thought that the coast was clear,
went on poking round him in good cheer.

People are just like our friend here,
sometimes they react in blind fear
sticking their defences out.
If they can feel love around them,
it might help to solve the problem.
You might even hear a shout
of relief and of a brand new start,
because patience has won someone’s heart.