55| Harmonie

Laat me één zijn met het leven,
wat het mij ook neemt of geeft,
één zijn met het godd’lijk streven,
één, opdat het in me leeft.

Laat me één zijn met degenen
die ik liefheb, weet dat zij,
als ze uit m’n oog verdwenen,
tastbaar blijven diep in mij.

Laat me één zijn zelfs met stormen,
opdat ik ze overwin
in een strijd die me kan vormen,
één met al wat ik bemin.

Laat me één zijn met mijn naasten,
met al wat ons onderscheidt.
Laat als onrust in ons raast een
baken lichten in de tijd.

Laat me één zijn met wat verder
dan de verste ster nog straalt
en toch ook in mij zo helder
als het hoogste zich vertaalt.

Laat me één zijn: dat gevoelen
brengt ons biddend bij elkaar,
is het meest gelukkig doel en
maakt in ons de liefde waar.

Harmony

Let me be one with all that life is,
despite all it takes and gives,
one with life’s creative purpose,
one, because in me it lives.

Let me be one with those people
who I love and know that they
may well vanish from my vision,
yet are with me every day.

Let me be one with the tempests,
so that I may conquer them
in a struggle that will mould me,
be as one with all I am.

Let me be one with my neighbour
despite what keeps us apart.
Let a beacon light my way
when unrest rages in my heart.

Let me be one with the stars with
which our universe is blessed,
and yet also in me purely
as the highest is expressed.

Let me be one with that feeling,
joining souls as one in prayer.
It’s the happiest of goals,
creating love for all to share.