“Alles verandert, dat is de constante”

Emiel is niet iemand die bij een beweging in de maatschappij snel in paniek raakt. “De wereld is altijd in beweging”, vertelt Emiel. “We zijn met acht miljard mensen, dus logisch dat het onrustig is. Wat mij wel bezighoudt, is menselijke waardigheid en gelijkwaardigheid. Daarmee bedoel ik dat mensen elkaar behandelen zoals ze zelf ook willen worden behandeld. Wat mij betreft, zou iedere grondwet hierop gebaseerd moeten zijn. Het is toch beschamend hoe we soms praten over bijvoorbeeld vluchtelingen? Dit kunnen ook wij zijn.”

Op de vraag wat of wie Emiel’s inspiratiebron is geweest, antwoordt hij: “Kunstenaar, geleerde, theoloog en musicus Dirck Coornhert, tijdgenoot van Erasmus (16e eeuw). Erasmus schreef in het Latijn over verheven ideeën. Coornhert in het Nederlands en meer praktisch. Daarom is hij minder bekend dan Erasmus. Coornhert was rooms-katholiek en zocht de dialoog met protestanten. Dat was voor zijn tijd heel extreem. Hij vond dat gelijkwaardigheid nodig was in de tijd van de opkomende republiek. Hij hield het zoeken van contact vol, ondanks dat dit meerdere malen zijn inboedel kostte door brandstichting.”

“Ik zie Coornhert als een voorbeeld: laten we het praktisch houden. De grondslag van gelijkwaardigheid leeft niet door het alleen op te schrijven. We moeten het doen. Daarmee bedoel ik: de verbinding blijven opzoeken met anderen. Ook als het spannend wordt. Politici en bestuurders die zo denken, zijn goud waard, omdat ze zich niet gek laten maken door de waan van de dag of de minuut. De dialoog is waardevoller dan een mening.”

“Nog een praktisch voorbeeld is hoe we in de maatschappij staan. Wij zijn continu zoekende naar hoe we in relatie staan tot elkaar en tot de aarde. De aarde die we aan het opgebruiken zijn… Met name jongeren zien dat we nu niet goed bezig zijn. We moeten hen niet kleineren, maar juist actief ondersteunen. Zij mogen nog zeker 60 jaar op deze aarde wonen.”

De boodschap van Emiel is: “Behandel de ander zoals je zelf ook wil worden behandeld. Dat is soms een uitdaging, dat weet ik. Maar ik weet ook, dat je hiermee de kans op een conflict minimaliseert. De ander laat dan iets makkelijker een mooie kant zien. Ik doe niet mee aan het vergroten van de ongelijkwaardigheid. Ik wil echt iets betekenen in de samenleving. Het religieus humanisme biedt mij hierin een mooie set waarden waarin gelijkwaardigheid van de mens centraal staat. We willen allemaal hetzelfde, maar houden soms te veel vast aan gewoontes. Terwijl alles verandert, ook in de omgang met elkaar. Dat is de constante.”

In het Centrum voor Religieus Humanisme kunnen mensen met elkaar in gesprek over wat goed (samen)leven betekent. Hier kunnen academici en studenten onderzoek doen. En zijn er geestelijk verzorgers om mensen te inspireren. Er worden activiteiten georganiseerd, zoals: tentoonstellingen, lezingen, symposia en workshops. Iedereen is welkom. Kijk voor actuele informatie en aanmelden op www.apgen.nl/crh.