Heerlen - Idar-Oberstein (303 km)

Na een goed ontbijt is het verzamelen in de naastgelegen straat waar de motoren staan geparkeerd. De koffers en tassen gaan weer op en aan de motoren. Om iets na 9 uur rijdt de eerste groep weg, en zo’n twintig minuten later gaan de achtergebleven vijf motoren erachteraan. De groep moet nog even wennen aan elkaar en de spontaan gekozen plek, maar vooral aan de voorrijder.

Het is best fris met 11 graden, maar goed te doen. Na drie keer langs hetzelfde punt te komen en een extra ronde op de rotonde te maken zijn we Heerlen uit. Al vlot gaan we de bossen in en merken we de glooiingen van het Limburgse landschap. Het duurt niet lang voordat we in België zijn.

Over ‘s lands en heeren wegen rijden wij door berg en dal. Drie keer maken we stops voor koffie en wat erbij. Boven op de berg zakt de temperatuur tot 9 graden, op andere momenten is het rond de 12 graden. Gelukkig is het voor de rest prachtig droog weer, heerlijk voor een lange weg.

Het is ongeveer 18.00 uur als we aankomen bij het hotel in Idar-Oberstein. Net als gisteren is parkeren ook vandaag weer een probleem. Het hotel informeert ons dat we in de garagebox kunnen parkeren, maar daar passen slechts tien motoren in. De laatste groep staat buiten…

Al met al hebben we een fantastische dag gehad, die we afsloten bij de lokale Italiaan.

Idar-Oberstein - Molsheim (232 km)

Vandaag vertrokken uit Idar-Oberstein nadat we alle motoren weer uit de garagebox hadden gehaald. Dan ben je zo alweer een dikke twintig minuten verder. Maar vandaag hebben we een ‘korte’ route, dus is het niet zo erg.

Het is weer prachtig mooi weer. Met 8 graden is het aan de frisse kant, maar daar kun je je op kleden. Het belangrijkste is dat het droog is. En op een heel klein buitje na hebben we gelukkig nergens last van, ondanks de regenkans van 80%.

Pas na ongeveer twee uur langs weer een prachtige, bochtige route zijn we even gestopt. We zijn bij een redelijk grote plaats afgeslagen richting het centrum, op zoek naar een bakker of iets dergelijks. Maar aan de andere kant van het dorp reden we er weer uit zonder een appetijtelijke eetgelegenheid te hebben gevonden. Omkeren dus.

Frans is niet iedereens forte, maar het lukt nog net om aan een vrouw de vraag te stellen: Où est un pâtisserie pour café? En dan krijg je drie kruiwagens vol Franse woorden over je heen gestort waar je uiteindelijk slechts drie woorden uit nodig hebt: pont en à droite. En ja hoor, vlak na de brug zit aan de rechterkant een boulangerie-pâtisserie.

We bestellen een lekkere bak koffie met iets erbij, zoals een ‘gezond’ aardbeiengebakje of een rabarbergebakje met merengue. Als het maar zoet is. Deze tussenstops zijn nooit stil met zo’n gezellige groep. Het leuke van deze speciale bikersrit is dat het meerdere dagen beslaat, dus heb je veel meer tijd om mensen te spreken die je anders niet zo uitgebreid zou spreken.

We vervolgen de weg, rijden een enkele keer fout (= te laat zijn voor de afslag met keren tot gevolg) of maken een rondje extra bij een rotonde, maar dat is verder wel overzichtelijk en veilig te doen. En het hoort er ook wel bij want het is allemaal onbekend terrein.

Rond 15.00 uur komen we aan bij de bestemming: het Bugatti hotel in Molsheim. Meteen een paar parkeerplekken geconfisqueerd voor de motoren, dus deze keer hebben we wel parkeerplaatsen bij het hotel. Voor sommigen vallen de dagen langer uit dan verwacht: “Dat laatste uurtje ben ik aan het aftellen, en hou ik me niet meer zo bezig de mooie uitzichten. Het enige uitzicht waar ik dan naar verlang is de hotelkamer!”

Als iedereen is gearriveerd gaan we op zoek naar een restaurant. Vandaag wordt het een grillhouse op 15 minuten lopen. Het eten is lekker en we hebben heel veel lol. We zijn heerlijk ontspannen—wat een feestje!

Als de buikjes weer rond zijn gaan we terug naar het hotel. Sommige nemen nog een afzakkertje (kan ook zonder alcohol) en dan door naar bed want morgen gaan we weer verder.

Molsheim - Lottstetten (273 km)

Vandaag beginnen we met ontbijt en met het zingen voor Jaap van Bladeren, vanwege zijn 82ste herdenking van zijn geboortedag. Omgerekend zit hij dus in de vroege herfst.
Bij ons in de motorrijdersgroep is hij letterlijk het middelpunt op plek 3.

Het is vanochtend een beetje moeilijk op gang komen bij het tankstation. We hadden afgesproken om vroeg te tanken, dan zijn we daar vandaag vanaf. Maar wat Jaap ook probeert om (vooruit) te betalen, het werkt niet. Dus dan maar weer naar een pomp lopen en daar proberen. Eindelijk wil een pas werken en kan hij tanken.

Daarna kunnen we lekker doorrijden. Veel mooie bochten en vergezichten, maar we komen ook door de bossen en langs landerijen. Natuurlijk rijden we weer een paar keer fout, maar inmiddels kunnen we snel corrigeren.
Met nog ongeveer 60 km te gaan, in de buurt van Basel, komen we ineens bijna op een tolweg naar Zwitserland. Maar we hebben geen vignet, en om een boete hiervoor te voorkomen nemen we de eerste mogelijkheid om eraf te gaan. Daar worden we meteen staande gehouden: het is het tol gebied van de LKW, de vrachtwagens, en daar mogen wij als motorvoertuig helemaal niet komen.
Na honderdduizend excuses en het inzicht dat wij dat helemaal niet expres hadden gedaan worden wij vriendelijk verzocht om het terrein via de zijuitgang te verlaten. We moeten doorrijden naar de poort alwaar de collega was geïnformeerd dat wij verkeerd zitten en ons toestemming zou geven om eraf te gaan. Bij het wachthuisje aangekomen komt de collega naar buiten en houdt ons wederom staande en zegt dat we daar helemaal niet mogen komen.
We vertellen dat we bij de collega bla bla bla waarop hij nog eens moeilijk kijkt, een vrachtauto tegenhoudt en wij in tegengestelde richting door de poort moeten naar de zij-uitgang. Daarna vervolgen we met een grote bocht onze weg, zodat we niet weer op die tolweg uit komen.

Gelukkig gaat het verder goed en verdelen we op een parkeerplaats eerst eens even wat door onszelf meegenomen koek en Cola, om daarna onze weg te vervolgen.

‘s Avonds gaan we uiteraard met zijn allen naar de lokale Grillroom, waar we zowaar zonder reservering met z’n allen in een apart zaaltje bij elkaar kunnen zitten en eten. Eerst zingen we natuurlijk nog voor Jaap, wat tevens de generale is voor het mannenkoor voor aanstaande zondag, en daarna toasten we op de gezondheid van de jarige.

Buikjes weer rond, de rekeningen vereffend, terug naar het hotel om de dag af te sluiten met een voldane zucht en het horizontaal af te sluiten, geeuw!

Verblijf in Lottstetten

Vandaag is een rustdag, en voor ieder zelf in te vullen: de botanische tuinen, een brandweerkazerne of vrienden. Een grote groep vertrekt naar de Schaffhausen waterval. Voor de een is het een feest van herkenning, voor anderen compleet nieuw. En wat een toeval: we vinden naar nog meer 'Zürich-gangers'!
Het weer is prachtig, het uitzicht op de watervallen fantastisch, maar desondanks hebben we aan de tafeltjes op het terras voornamelijk aandacht voor elkaar. En dan te bedenken dat we daar zo'n 1000 kilometer voor hebben gereden... We maken een groepsfoto en wandelen naar de andere kant van de waterval. De grootsheid van de hoeveelheid water die er valt is heel imposant.

Met een ander groepje gaan we naar de botanische tuinen. We hebben eerst wat gedoe met het betaald parkeren, want Easypark werkt niet in Zürich. Dus dan maar parkeren langs de straat, wat overigens goedkoper is. En dan blijkt ook nog dat de tuinen bovenop een heuvel liggen, wat best een opgave is voor iemand met een enkelblessure.
Maar het is het waard! Er is een prachtig kassencomplex met drie verschillende klimaten: het bergregenwoud, het vlakland regenwoud en de savanne. En daarbinnen zijn er thematisch ingerichte gedeeltes, zoals een tuin met Rosaceen, een mediterrane tuin, een waterplantentuin en--niet te vergeten--het Züricherwald. We lopen er zeker drie uur rond, en hebben dan nog steeds niet alles kunnen zien.

Na deze geslaagde middag keren we hotelwaarts om te besluiten waar we gaan avondeten. Met eenentwintig man kloppen we aan bij restaurant Bahnhof, waar ze direct wat tafels voor ons verschuiven. Sommigen gaan opnieuw naast elkaar zitten; anderen expres niet, om weer zo'n ontzettende lachbui dat je buik er pijn van doet te voorkomen.

Bij het hotel  staat overigens een prachtige kerkklok. Hij is mooi als uitzicht vanuit je hotelkamer, het enige nadeel is dat deze mooie kerkklok ook heel vaak slaat (elk kwartier). En dan klinkt bij elk uur eerst de ene klok om te laten weten dat er zometeen een tijdsaanduiding komt, dan komt de eerste klok met de tijdsaanduiding en dan komt nog een zwaardere klok met de tijdsaanduiding zodat we echt zéker weten dat het 5 uur 's nachts is.... Mijn hemel wat zijn we daar blij mee dat we dat op die tijd mee mogen krijgen. Amen.

Lottstetten - Zürich - Lottstetten

Vandaag is de ontmoeting waar de rit (tot op zekere hoogte) om draait: de dienst met de apostolische gemeenschap in Zürich. 'Dienst? Ja, de eredienst is onderdeel van de reis. We komen dan een uurtje bij elkaar om zin te geven aan ons leven', zo staat in de grondvesten van de Bikersdienst. Dit keer is het een soort tussenvorm tussen een dienst en een gespreksdienst, want we doen het echt samen. Aan de ene kant is het een goed voorbereide en verzorgde eredienst (Gottes Dienst) en anderzijds een open dialoog. 

Het is de derde zondag van de maand, waar we op een heel bijzondere manier aandacht aan geven: iedereen wordt gevraagd om een of meerdere mensen op te noemen die er niet meer zijn en aan wie ze op dit moment denken. Voor de een is het duidelijk, en diegene kan het makkelijk noemen; een ander schiet alleen al bij de gedachte vol. Dat maakt niet uit, ook hier maken we samen de dienst.

Er is een herinnering geprint als aandenken aan deze Bikersdienst, die wordt uitgereikt aan alle aanwezigen. In een van tevoren opgesteld dankwoord wordt de herinnering verduidelijkt. Het is een 3D-print van een motor als symbool van de bikers, en wanneer je hem kantelt is er "ZURICH2024" te lezen.

Na de dienst krijgen we een lunch aangeboden, en om 13.30 uur vertrekken we naar de pier voor een rondvaart over de Zürich See - prachtig! Een groepje motorrijders die er geen genoeg van kan krijgen gaan nog op pad om een paar prachtige foto's te schieten in de bergen. Ze maken een heerlijk ritje over bochtige wegen en eindigen in Lotstetten. 's Avonds gaan we naar restaurant Bahnhof waar we weer heerlijk eten. Het was opnieuw een feestje vandaag!

Morgen beginnen we aan de terugreis. Aan de ene kant jammer, want het zou nog wel even mogen doorgaan, maar aan de andere kant is het ook vol genoeg en goed geweest. We hebben elkaar op een andere manier leren kennen, en dat is veel waard!

Lottstetten - Thionville (362 km)

De terugweg is dan eindelijk een feit. Je weet dat het afscheid komt en het is ook goed. Sommigen gaan op eigen gelegenheid naar huis of een andere (vakantie) bestemming. Iedereen heeft zijn inbreng gehad de afgelopen dagen en daarvoor bedankt iedereen de ander. We hebben kunnen genieten van elkaar. En doen dat nog!

Met degenen die huiswaarts keren gaan we even na negenen op pad, richting het laatste hotel. De route gaat vandaag eerst over een mooi stuk bochtige weg en daarna over hoofddoorgangwegen en later zelfs al wat snelwegen. Wil je het redden om in een groep 362 km in één dag rijden, dan moet dat ook wel.
Ook vandaag zit het weer mee: tussen de 12 en 17 graden, dus een prima werktemperatuur. Onderweg miezert het lichtjes, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Tegen het einde van de middag krijgen we zelfs nog een vaag zonnetje en stukjes blauwe lucht. Wat mazzelen we nog steeds!

Na enkele stops voor het versterken van de inwendige mens, komen we aan bij het hotel in Thionville. We wachten tot iedereen er is om de keuze te maken wie waar gaat eten. En ook die keuze is nooit fout. Wij gaan naar een Buffalo grillhouse in de buurt, waar we weer ruim voldoende eten en het na het toetje terugkeren naar het hotel.

Het was weer een mooie en goede dag, en ik heb zeer genoten.

Thionville - Restaurant 'De Lucht' (408 km)

Begin de dag met een blijde lach. Het zonnetje kwam mooi op achter de boom en het is een strak blauwe lucht. Het ziet er weer goed uit voor vandaag.

Eerst weer ontbijten, dan spullen pakken en de bagage op de motor laden, en we zijn klaar voor vertrek. Niet iedereen gaat op deze laatste dag mee met de groep. Voor sommigen is het logischer om recht door België naar huis te rijden, weer een ander heeft een andere bestemming. Uiteindelijk blijven we met twee groepen van 5 motoren over.

Onderweg is er wel pittige zijwind en dat merk je wel op de motor.
Hoe we precies gereden hebben weet ik niet maar ergens bij Namour gaat het niet helemaal goed. Hoe verder we rijden hoe groter de afstand op de navigatie wordt. Dus hebben we waarschijnlijk ergens een routepunt gemist en moeten we, volgens de navigatie, dus terugrekenen via dat punt. Maar op de borden staat Liège en daar moeten we langskomen en dus gaan we door!
Ongeveer 70 kilometer voor Luik stoppen we even, ook om te tanken, en herstellen we meteen even de route. Daarna rijden we zonder problemen door naar restaurant De Lucht.
De andere groep passeren we bij een tankstation als we al in Nederland zijn en die sluiten later aan. Dus na 400 kilometer mét het rijden via een andere weg, uiteindelijk toch tegelijk aankomen op de bestemming. Als je het zou willen plannen zou het je niet lukken.

Na het wederom versterken van de inwendige mens en na een intens afscheid gaan we ieder ons weegs. Rond vijven is iedereen weer veilig thuis aangekomen.

Er is heel erg genoten van deze reis en vooral van de reisgenoten en er was nooit verwacht toen we een jaar geleden begonnen met het organiseren dat het zo’n mooie belevenis zou worden.
Dank jullie wel allemaal!