Thuisplaats
Wekelijkse inspiratie - 14 februari 2025
Geliefd mens,
Op zondagmorgen heeft u vast ook een bepaald ritme om de dag mee te beginnen. Een vertrouwde cadans die de overgang markeert van nacht naar dag, van de dag die was naar de dag die komt. Mijn zondagsritme wijkt af van alle andere dagen. Normaal gesproken gaat de wekker iets later dan doordeweeks, kan ik me nog even behaaglijk omdraaien, trek ik andere kleren aan dan gebruikelijk en neem ik - haast onbewust - wat extra tijd voor het ontbijt. Na het tandenpoetsen nog een kop koffie en dan stap ik in de auto op weg naar de eredienst. Sinds Pasen ’22 is er een nieuwe handeling aan mijn ritueel toegevoegd. Voordat ik vertrek, open ik mijn navigatiesysteem en typ ik in: Apostolisch Genootschap, gevolgd door de plaatsnaam waar ik die ochtend mag zijn.
Plek die ruimte biedt
De laatste tijd ervaar ik steeds intenser de schoonheid van die eenvoudige handeling. Misschien is het een voorbeeld van een ervaring die van de éne op de andere seconde een besef wordt1: ik weet waar ik naartoe moet om te zoeken naar antwoorden op mijn levens- en zinvragen. Deze plek is heilig voor mij, juist omdat het ruimte biedt aan wat diep in mij leeft. Hier, in deze ruimte, ervaar ik een bedding waarin - dat wat voor mij van wezenlijke waarde is - tevoorschijn mag komen. Dan opent zich ook een ruimte in mij. Een plek waar gedachten tot rust kunnen komen, waar ik mezelf opnieuw kan ontmoeten, waar vragen geen haast hebben maar waar zin en betekenis zich langzaam ontvouwen.
Vertrouwde omgeving
Ik kan niet precies verklaren waarom het me nu zo raakt. Misschien was het te vaak een gewoonte geworden, iets wat ik zonder veel nadenken deed. Maar in deze complexe en veeleisende tijd, waarin er zoveel op ons afkomt en waarin we ons tot zoveel moeten verhouden, besef ik opnieuw hoe waardevol het is om zo’n plek te kennen. Ik hoef niet óók nog op zoek naar een ruimte voor bezinning en verdieping; ik weet waar ik naartoe kan. Dat geeft rust. Te midden van anderen die, net als ik, zoeken en soms ook antwoorden vinden, ervaar ik de kracht van deze vertrouwde omgeving. Een omgeving waar ook ruimte is voor mijn persoonlijke omstandigheden én waar ik mag zoeken naar wat er mogelijk is.
Rust en moed
En juist daar, in die vertrouwde ruimte, vind ik de rust én de moed om het huis van mijn leven2 binnen te gaan. Ik wandel door de kamers, waarvan sommige gevuld zijn met warmte en licht, met dromen die zijn uitgekomen. Daar wil ik blijven, om te vieren en dankbaar te zijn. Maar hier, in deze sfeer, durf ik ook deuren te openen die anders gesloten zouden blijven. Achter sommige deuren tref ik kamers die me vreemd voorkomen, waar herinneringen vervaagd zijn of waar ik nauwelijks iets herken. Andere kamers vermijd ik liever: ze zijn stoffig, stil of beladen met emoties die ik nog niet onder ogen wil zien. Toch mag alles er zijn, ook dat wat ik nog niet helemaal kan of durf te begrijpen. Hier, omringd door mensen die ook zoeken, voel ik me gedragen. Stap voor stap durf ik te ontdekken welke deuren ik op een kier kan zetten en welke kamers, met tijd en aandacht, misschien ooit anders zullen aanvoelen.
Niet vanzelf
Deze plekken die mij helpen, dragen en uitdagen zijn er niet vanzelf gekomen. Mensen vóór ons hebben deze gezocht, gebouwd en gekoesterd. Zij hebben met hun dromen en inzet ruimtes gecreëerd waarin wíj nu mogen zoeken en vinden om ons geloof en ideaal levend en gedragen te houden. Ik ben dankbaar dat er ook nu mensen zijn die deze plekken levend houden, die zich inzetten om werkplaatsen van hoop, verbondenheid en inspiratie te laten bestaan.
Laten groeien
Deze plek wil ik niet alleen koesteren, maar ook voeden en laten groeien. Heilige grond kan alleen heilig blijven door zorg en toewijding en daarom wil ik bijdragen aan wat eerder door anderen is gezaaid. Zodat er ook voor anderen, nu en in de toekomst, net als voor ons, een plek is waar ze kunnen zoeken én vinden, dragen én loslaten, geloven én hopen.
Marten van der Wal
Eerstverantwoordelijk voorganger
1 Ziere, N. ‘Seinsgrund’, Weekbrief 4, 2025.
2 Hans Reinold, ‘Het huis van mijn leven’, Apostolisch Genootschap, gemengdkoorlied no. 39.